Zon

Het is een prachtige zonnige dag. De volgende klas die ik les moet geven is 5 Havo. Terwijl ik in mijn veel te benauwde lokaal zit, hebben zij tussenuur. Ze zitten op de picknickbanken vlak onder mijn raam en dus hoor ik ze kletsen, giechelen, te hard schreeuwen en ben ik jaloers op ze. Zat ik ook maar lekker buiten. Maar ja, ik moet lesgeven. En straks ook nog aan hen. Sterker nog, ik moet hen straks een uur op hun stoel zien te boeien met een examentekst.

Uiteraard ben ik niet de enige die liever buiten is. Wat hoor ik de leerlingen namelijk bespreken? Precies dezelfde gevoelens. ‘Straks het 6e uur Nederlands, bah, ik ben moe. Moeten we ook nog examentekst oefenen. Zullen we wegblijven? Of vragen of we buiten les mogen? Maar ja, dat vindt ze toch nooit goed.’

De bel gaat. Als de eerste leerling binnenkomt, zeg ik: "We gaan naar buiten, toch?" Hij kijkt me verbaasd aan, alsof ik gedachten kan lezen. Dat kan ik natuurlijk niet, de ramen stonden open …

Eenmaal buiten nemen we ook degenen mee die weg hadden willen blijven. We verzamelen bij de tafeltennistafel voor een korte instructie, spreken af daar over een half uur terug te zijn en dan vliegen ze uit. Ik loop langs de picknicktafels en ben stomverbaasd hoe serieus ze aan het werk zijn en met wat voor vragen ze komen over de tekst. En zo geniet ik niet alleen van het prachtige weer, maar ook van mijn prachtige leerlingen …


Joukje Dam