Eén van de meisjes die bij ons het svo-lom onderwijs volgde, veroorzaakte destijds nogal wat problemen in de klas. Ze had niet alleen met bijna alle leerkrachten, maar ook met de andere kinderen voortdurend ruzie. Om die reden had ik met de ouders een gesprek gepland. Normaal gesproken kwam alleen de moeder, maar nu kwam ook de vader mee. Hij was een aantal maanden werkloos en moeder had al aangekondigd dat hij mee zou komen. Wat waren mijn eerste gewaarwordingen van vader? Een woedende blik en een stevige drankkegel. Je zag hem denken: `Zeg jij eens iets verkeerds van mijn dochter.`
In een fractie van een seconde besefte ik dat een verkeerde reactie er toe zou kunnen leiden dat de situatie onmiddelijk zou escaleren. Maar ja, wat is verkeerd? Te aardig en te soft zou bij deze vader in ieder geval verkeerd zijn. En dus sprak ik, eigenlijk in een opwelling, de vader nogal direct aan.
`Heb je soms een ziekte?`, vroeg ik de vader.
`Ziekte`, antwoordde de vader verbaasd, `hoe bedoel je?`
`De ziekte van Heineken`, antwoordde ik serieus.
Wat was de rectie van de vader? Hij schoot in een volle, gulle lach, sloeg me op de schouder en zei: `Met jou kan ik praten!` Met hem en zijn vrouw heb ik daarna nooit meer problemen gehad. En ook met hun dochter konden we in de loop der tijd steeds beter opschieten.
Peter de Vries
Docent VMBO