Winkeltje spelen
Kort nadat mijn boek Van denken naar voelen was verschenen, ging mijn uitgever failliet. Erg voor hem en zijn medewerkers, jammer voor mij en mijn investeringen en royalty’s.
Dat laatste kon ik wel relativeren. Het was maar geld. Maar ik zag wel op tegen het ‘gedoe’ rond het faillissement. En wat zou er gebeuren met mijn boeken die nog niet waren verkocht? Na een lang gesprek met de uitgever besloot ik die voorraad zelf over te nemen.
Ik haalde me iets op de hals waar ik eigenlijk geen zin in had, maar ik voelde dat ik niet anders kon. Mijn huis heeft geen zolder en in onze tochtige houten schuur kan ik geen boeken bewaren.
Ik ruimde boven dus een hoek in voor mijn levenswerk. Ik deed kasten weg, bracht oude spullen naar de vuilstortplaats en liet weten dat de boeken konden komen. Ze werden bezorgd met een vrachtwagen die niet door de straat kon.
Creatief als de chauffeur was, reed hij met de heftruck van zijn wagen naar mijn voordeur, dumpte daar de pallet boeken en wenste mij veel succes. Later volgden nog twee van die pallets. Mijn gezin sjouwde doosje voor doosje de trap op.
Inmiddels had ik een bestelmogelijkheid voor mijn website laten maken. Ook kwam er een nieuwsbrief met mijn boekaanbieding uit. Mijn mailbox liep vol met orders. Tot diep in de nacht pakte ik boeken in, likte ik postzegels en mailde ik facturen. Hoewel ik niet vies ben van hands on werk, vroeg ik me wel af waar ik aan was begonnen.
Toch zag ik ook de zonzijde van dit alles. Waar ik voorheen alles met mijn uitgever moest overleggen, kon ik nu mijn eigen beslissingen nemen. Ketsten mijn ideeën daar vaak af wegens te moeilijk of te duur, nu kon ik heel autonoom alles zelf bedenken. Heerlijk!
Daarnaast genoot ik van het directe contact met mijn lezers. Wat zich in de boekhandels afspeelde, daar merkte ik weinig van, maar nu stond ik iedere dag met mijn publiek in verbinding. Mijn lezers reageerden eveneens enthousiast via de mail. Langzamerhand begonnen alle voordelen ruim op te wegen tegen de nadelen. Ach, en wilde ik vroeger eigenlijk niet al een winkeltje beginnen? Zo was mijn inpakwerk niet langer een vervelende klus, maar maakte ik er een feestje van. En kon ik het faillissement van mijn uitgever toch nog ten goede keren.
Hanneke van Gompel (ingekorte versie van oorsponkelijk verhaal)
9 februari 2012