In Frank Capras kerstklassieker Its a Wonderful Life uit 1946 staat een wanhopige George Baily gespeeld door James Stewart midden in de nacht op de reling van een brug boven een donkere, kolkende rivier. Hij overweegt een eind aan zijn leven te maken.
Een simpele sprong is voldoende. Hij is letterlijk één stap van de dood verwijderd. In trance kijkt hij naar beneden. Op dat moment rinkelen in de hemel de alarmbellen. George moet geholpen worden! Eén van de engelen, Clarence, een relatieve beginneling als het gaat om het redden van mensen he hasnt got his wings yet, has he? wordt aangewezen om de klus te klaren. Clarence haast zich met spoed naar beneden, ziet George staan en weet met één simpele actie te voorkomen dat George zelfmoord pleegt.
Hoe doet hij dat? Door zélf in het water te springen en luidkeels om hulp te roepen. George reageert onmiddellijk. Hij schrikt wakker, springt Clarence achterna en redt zijn leven. En daarmee, zo blijkt in de loop van de film, uiteindelijk ook het zijne.
Berthold Gunster
Ik ben oké, jij bent een sukkel, pag. 177