Waterpas
Het Israëlische bedrijf Kapro maakte al jaren dezelfde gereedschappen voor de bouw. Tijdens een workshop wilde men onderzoeken of het assortiment uitgebreid kon worden. Achteraf zou blijken dat de workshop een uiterst simpel en tegelijkertijd uiterst succesvol resultaat op zou leveren.
Kapro maakte onder andere waterpassen. De waterpas was een werktuig dat tot op dat moment al meer dan drieduizend jaar in dezelfde vorm werd gemaakt. Een lat met een libel, een met vloeistof gevuld buisje waarmee je kunt bepalen of een object waterpas staat. Simpel.
De techniek die in de workshop werd gebruikt, was die van multiplication, vermenigvuldiging. Het idee van die techniek is heel simpel: splits het apparaat op in de diverse onderdelen, leg ze op een rijtje en onderzoek of je door vermenigvuldiging van een van de onderdelen het product kunt verbeteren of vernieuwen. Vergelijkbaar aan de strategie van het bekrachtigen: kijk naar wat werkt en borduur daarop verder.
Bij de waterpas waren de mannen snel klaar met opsplitsen, de waterpas bevat immers maar twee onderdelen: de lat en de libel. Daar zaten ze dan. Wat nu Een serie latten? Een serie libelles? Vreemd. Wat zou je daar mee kunnen doen?!
Maar al snel leidde de denkopdracht, tot verbijstering van de deelnemers aan de workshop, tot de voor de hand liggende mogelijkheid meerdere libelles in verschillende hoeken in de lat te monteren. In de bouw komen immers regelmatig schuine hellingen en hoeken voor. Als een waterpas alleen maar horizontaal werkt, moet de bouwvakker voortdurend met papiertjes en blokjes lopen prutsen om de helling goed te kunnen meten. Een heel gedoe. En bovendien een onnauwkeurige manier van werken. Een waterpas met meerdere libellen in verschillende hoeken is een instrument waarmee sneller en veel nauwkeuriger het juiste verval van vloeren, daken en leidingen gemeten kan worden.
Als gevolg van deze innovatie werd een heel nieuw assortiment waterpassen in productie genomen, de omzet werd in vier jaar verdrievoudigd en de producten werden al snel naar Amerika en Europa geëxporteerd. Een innovatie die drieduizend jaar lang op zich heeft laten wachten.
Dit omdenkverhaal is ook te vinden in Berthold Gunsters boek Huh?! - de techniek van het omdenken.
Foto: Monument076
Licentie: CC BY-NC-SA 2.0