Wat als ik nu eens wel de hele dag ga koken?

De 43-jarige Pauline kwam na altijd fulltime gewerkt te hebben, thuis te zitten. Wat ga je dan doen? Je kunt natuurlijk niet de hele dag gaan poetsen en koken. Of toch wel? Ze stuurde ons haar mooie verhaal over wat het werkloos worden haar gebracht heeft.

Ruimte

Mijn contract werd eind van de zomer 2015 beëindigd. Er waren simpelweg geen financiële middelen meer om de organisatie overeind te houden. Ik had niet gedacht dat ik het er zo moeilijk mee zou hebben. Het is met name de onzekerheid of je nog iets nieuws gaat vinden en ook de ‘ruimte’ die op je af gaat komen als je niet meer de hele dag met je werk bezig bent. Wat ga ik dan doen?

Huisvrouw?

Ik heb een aantal sollicitatiebrieven de deur uit gedaan en heb mezelf als zelfstandige ingeschreven en mijn CV naar een aantal mensen opgestuurd. Meer kon ik op dat moment niet doen. Ondertussen was mijn contract dus beëindigd en zat ik thuis. Lastig, want ik ben nooit het type ‘huisvrouw’ geweest die de hele dag schoonmaakt, kookt en wast…

Wel de hele dag koken!

Tot ik op een dag bedacht: “en wat als ik nu eens wel de hele dag ga koken?” Ik ben nieuwe recepten gaan bedenken, deze uit gaan proberen, heb me gericht op het fotograferen van eten, het maken van websites, publiciteit generen via social media, etc. Het resultaat daarvan is dat ik een foodblog heb opgericht (www.danoi.be) waar ik al deze dingen in kwijt kon. Ik was dus én creatief bezig, ik maakte mezelf nuttig én het was superleuk om te doen. In no-time hadden we een groot aantal volgers via Instagram en was de website ook een groot succes. Ik kreeg superleuke feedback van mensen die de recepten probeerden en dit gaf enorm veel voldoening van mijn werk. Veel meer dan ik de afgelopen jaren van mijn werk kreeg. Ik kreeg verzoekjes om artikels te schrijven voor andere blog, maar ook producten thuis gestuurd om te testen en recepten bij te bedenken.

Opladen

De tijd vloog. Inmiddels heb ik als zelfstandige een flink aantal klussen. Uiteraard zullen mensen zeggen: "maar er moet toch brood op de plank komen in tussentijd, dus ik kan niet alleen maar met hobbies bezig zijn". Klopt, maar mij heeft het heel erg geholpen om de focus af en toe te verleggen en dingen te doen waar je juist heel veel voldoening en energie van krijgt. Daardoor was ik volledig 'opgeladen' toen ik weer met nieuwe klussen aan de slag kon, zonder dat de werkloosheidsperiode een depressieve periode vol frustratie is geweest. Het wordt nu zelfs al wat druk om mijn klussen te combineren met de foodblog, maar het is iets wat ik er absoluut bij wil blijven doen en niet wil opgeven. Wie weet volgend jaar een kookboek schrijven?