Wanhoopsdaad

New York 1935, ten tijde van de Grote Depressie. Op een bitterkoude winteravond leidt burgemeester Fiorella LaGuardia de rechtszittingen voor de allerarmsten van de stad. Er wordt een oude vrouw voorgeleid, beschuldigd van het stelen van een brood.

De vrouw vertelt haar schrijnende verhaal: haar dochter is ziek en verlaten door haar man en haar twee kleinkinderen sterven van de honger. Het stelen van het brood was een wanhoopsdaad, en LaGuardia vraagt de bakker of hij zijn aanklacht wellicht wil laten vallen. Die wil dat echter niet. ‘We wonen in een slechte buurt, Edelachtbare,’ zegt hij. ‘Deze vrouw moet veroordeeld worden, zodat anderen haar voorbeeld niet volgen.’ LaGuardia zucht, maar er zit niets anders op dan de vrouw een boete van $10 te geven.

Dan doet hij iets volkomen onverwachts. Terwijl hij het oordeelt uitspreekt, pakt hij zijn portemonnee en haalt hij tien dollar tevoorschijn, die hij aan de griffier overhandigt. ‘Hier is de tien dollar voor de boete,’ zegt hij. ‘En verder veroordeel ik alle aanwezigen in deze rechtszaal tot een boete van 50 cent, vanwege het wonen in een stad waar mensen brood moeten stelen om hun kinderen niet te laten verhongeren.’

En zo geschiedde. Niet alleen betaalden alle aanwezigen – óók de bakker – 50 cent aan de vrouw, zodat ze met $47,50 naar huis ging, maar LaGuardia kreeg bovendien een staande ovatie voor zijn medeleven en rechtsgevoel.


Pam van der Veen
22 december 2011