Vuurwerk? Vasthouden!

Mijn toen 12-jarige zoon had van zijn zelf gespaarde geld rotjes gekocht. Afgesproken was om met de moeders van vriendjes een oogje in het zeil te houden. Ze mochten niet gaan ‘dwalen’ in de wijk en niet teveel in een keer meenemen. Maar ja, toen het zover was, had ik buikpijn van de zorgen.

Zou het wel goed gaan … Het zal je toch maar gebeuren … Direct zit ik met een van hen op de eerste hulp … Afgerukte vingers … Blind … Bloed … En daar stonden vijf glimmende snoetjes voor me met ogen vol verwachting. Ik zei: ‘Jullie weten het hè?’ Ze draaiden zich om met verveelde gezichten. Je zag ze denken, weer een preek! ‘Het rotje na het aansteken zolang mogelijk in de hand houden!’

Ze draaiden zich allemaal om, met ongeloof in de ogen over zoveel domheid. ‘Nee joh, zo snel mogelijk weggooien en als-ie niet afgaat niet nog een keer proberen’, zeiden ze in koor. Ze renden de deur uit en zijn allemaal heelhuids thuisgekomen.
 

Marjolijn Don