Voetbalvader

Iedereen (her-)kent ze wel, van die fanatieke voetbalvaders die het team van hun zoontje gaan coachen en dan vooral zien wat er allemaal "mis" gaat. Zo'n voetbalvader was ik ook en dat beeld beviel mij allerminst. Want dat kinderen een spel spelen en daarbij fouten maken is juist goed, daar leren ze van.

F-pupillen team

Dit inzicht zorgde ervoor dat ik niet meer het team van mijn zoontje zou gaan coachen, maar wel voor de club als vrijwilliger de F-jes zou gaan trainen en begeleiden. Zo op het oog alleen maar voordelen, ook voor de club en alle betrokken ouders, want ik had zelf geen kinderen in die leeftijdscategorie op voetbal en kon er dus redelijk objectief in gaan staan. Daarmee kom ik op mijn volgende omdenkervaring: de eerste wedstrijd van een nieuw F-pupillen team.

Eerste wedstrijd

Ik woon in een klein dorp van nog geen 3000 inwoners, dus de plaatselijke voetbalvereniging kenmerkt zich als gemoedelijk, leuk voor kinderen, niet pretentieus, etc. Als gedurende een seizoen nieuwe spelertjes zich aanmelden, dan is het leuk om met die meisjes en jongens een F-team samen te stellen om ook wedstrijdjes te spelen. Die kunnen via de KNVB opgegeven worden als 'eerstejaars F-team', zodat ze (het liefst) tegen gelijkwaardige teams uitkomen. De eerste wedstrijd voor dit F3-team was tegen een F-team van een grotere club uit een grote stad. Ook zij spelen voor het eerst competitie via de KNVB, maar hebben dan al anderhalf seizoen ervaring met onderlinge competities en wedstrijden.

Verander de regels van het spel

U begrijpt, ons team kreeg in de eerste helft al 12 doelpunten tegen en ik zag beteuterde gezichtjes voor me tijdens de rust. Hier hadden ze zich wel wat anders van voorgesteld! Wat te doen? Ik besloot de kinderen mee te nemen in een stuk accepteren. Zij snapten namelijk best dat die andere kinderen veel beter waren en dat die al veel meer wedstrijden hadden gespeeld. Was het dan een probleem dat ze deze wedstrijd verloren? Nee, helemaal niet, daar ging het eigenlijk niet om. Maar hoe kon ik ze op de juiste manier motiveren en toch plezier laten beleven aan de wedstrijd? Ik gaf de kinderen een simpele opdracht mee die ze dan zo goed mogelijk proberen uit te voeren. Probeer zo vaak mogelijk de bal tegen te houden. Elke keer dat dit ons lukt, tel ik als een punt! Daarmee pasten we zelf de spelregels aan en met veel enthousiasme gingen de kinderen de tweede helft voetballen. Ik stond achter onze eigen goal en elke keer als het lukte om een bal tegen te houden riep ik hardop: Goed zo, een punt! Ook al verloren we het wedstrijdje uiteindelijk met 20-0, de kinderen juichten regelmatig, hadden plezier en alleen de ouders van de tegenstander keken soms wat ongemakkelijk (wat ik zelf wel weer vermakelijk vond stiekem). Als klap op de vuurpijl mochten ze ook nog allemaal een penalty nemen en deerde de uitslag de kinderen totaal niet.

Moet je altijd winnen?

Met veel plezier vertel ik dit verhaal nog aan andere pupillen- en jeugdtrainers, want wat is nou het beoogde resultaat? Dat kinderen wedstrijden moeten willen winnen? Dat hoef je helemaal niet te stimuleren, want dat willen ze zelf maar al te graag. Nee, elk team en zelfs elk kind kan zijn eigen leerdoel hebben en ik probeer juist dat onderdeel te stimuleren. En voor alle ouders; het is totaal geen ramp als uw kind een wedstrijd met ...tig-0 verliest, dat zijn ze heel snel vergeten hoor!

Foto: Ryan and Sarah Deeds

Licentie: CC BY-SA 2.0