Vijf minuten

Vroeger gebeurde het nog wel eens dat mijn broertje en ik chagrijnig thuiskwamen uit school. Mijn moeder werd dan niet boos, hoe hard we ook liepen te mopperen. In plaats daarvan gaf ze ons de ‘zeikvijfminuten’.

We mochten dan vijf minuten lang zoveel klagen en zeuren als we wilden. Over de strenge leraren, het mislukte proefwerk, het vele huiswerk – alles mochten we eruit gooien, zonder dat er commentaar op werd geleverd. Na die vijf minuten moest het afgelopen zijn. En omdat we ons dan heel erg opgelucht voelden, was het daarna ook altijd weer goed en konden we er zelfs weer om alle ‘ellende’ lachen.

Nu ik volwassen ben werk ik zelf met kinderen en gebruik ik de zeikvijfminuten ook regelmatig. Jongeren vinden het heerlijk om gewoon even te mogen spuien. Daarna zien ze de dingen weer van de zonnige kant.


Suzanne van Sleen-ter Weele
6 december 2011