Jaren geleden stapte ik met mijn peuter-dochter in de tram. Gehaast, volle tram, boodschappentassen, je kent het wel. Een uitgelezen moment voor een peuter om op de grond te gaan liggen krijsen. Je schaamt je natuurlijk dood als moeder. De halve trambevolking draait zich om en kijkt geïrriteerd of op zijn minst meewarig naar hoe jij je kind niet onder controle hebt en (meestal) je geduld verliest.
Ik draaide de situatie om en moedigde mijn kind aan om juist harder te krijsen. Ik wees haar daarbij op mensen verderop in de tram, die zich nog niet hadden omgedraaid: "Kijk, die meneer heeft je nog niet gehoord" en "Harder! de chauffeur kan je niet verstaan!" Stomverbaasd hield mijn dochter haar mond en stond op.
Overigens.
Ook geschikt voor in de supermarkt.
Ineke van den Berg
16 mei 2011