Tourmanager

Peter, de gitarist van ons bandje, had de neiging om zich overal mee te bemoeien: waar we zouden staan, waar de PA moest komen, of de kleedkamer wel goed geregeld was, ga zo maar door.

Hij was nogal koppig, dus dat betekende dat we voortdurend op onze hoede moesten zijn om te voorkomen dat hij ruzie kreeg met zaaleigenaren.

Hoe we ook op hem inpraatten, het lukte hem nauwelijks zijn ‘driftbuien’ te beheersen. Totdat onze toetsenist een heldere ingeving kreeg: ‘waarom maken we geen gebruik van zijn behoefte zich er mee te bemoeien? In plaats van ons er tegen te verzetten, kunnen we veel beter meebewegen. Laten we hem tot onze tourmanager benoemen!’.

We twijfelden. Zou het dan niet helemaal uit de hand lopen? We regelden toch altijd alles samen? Maar Peter accepteerde het voorstel met groot enthousiasme. Ambitieus regelde hij vanaf dat moment in z’n eentje optredens, alles liep op rolletjes en we werden na afloop door de opdrachtgever steevast bedankt voor de ‘prettige samenwerking’.

Door Peter te accepteren zoals hij is, hadden we zijn gebreken, bemoeizucht en driftbuien weten ‘om te denken’ tot zijn talent.’


Bron bij redactie bekend
Omdenken in relaties (2011)