In onze poging de dingen goed te regelen, willen we doel en middel nogal stuivertje laten wisselen: we richten onze aandacht op het middel in plaats van het doel. Door de strategie van het focussen te gebruiken, door precies te bepalen wat ons (eind)doel is, kan een soms jarenlang vastgedachte situatie plotseling omgedacht worden.
Zo beschrijft Edward de Bono een eiland met een brugverbinding naar het vasteland waarop in beide richtingen tol werd geheven. Pas na vijftig jaar kwam iemand op de gedachte dat elke auto die het eiland opkwam per definitie ook weer afreed. En dat het dus volstond in slechts een van de beide richtingen te controleren. Doel was immers niet ‘laat elke voorbijkomende auto tol betalen’, maar ‘laat elke gebruiker van de brug tol betalen’. Hoeveel geld, tijd en energie had bespaard kunnen worden door de simpele vraag ‘wat is ons doel’ te stellen.
Berthold Gunster
Huh?! De techniek van het Omdenken, pag. 135.