SuperBetter

Toen Jane McGonigal, ontwerpster van online computergames, een zware hersenschudding opliep, was ze een tijdlang tot niets meer in staat. Bewegen, lezen, praten, denken – alles kostte haar grote moeite.

Maar het ergste was dat ze ook depressieve neigingen kreeg. Dat hoort erbij, zei de dokter, maar na dertig dagen was er nog geen enkele verbetering opgetreden. De wanhoop nabij besloot McGonigal haar ellende naar een hoger niveau te tillen. Óf ik pleeg zelfmoord, óf ik maak hier een spel van, dacht ze. Het verzinnen van games was niet voor niets haar beroep.

En zo ontwierp ze SuperBetter, een spel waarin je eerst je eigen geheime identiteit kiest. Die van haar was Jane the Concussion Slayer, gebaseerd op vampierdoder Buffy. Stap twee van het spel is het verzamelen van bondgenoten: vrienden en familie die je graag willen helpen en middels het spel ook daadwerkelijk iets kunnen doen. McGonigal koos haar zus als de Beschermer: het personage dat haar elke dag belde om te vragen hoe het ging.

Haar man was de Nerd, de figuur die haar administratie deed, e-mails beantwoordde en wetenschappelijke artikelen over hersenbeschadiging voorlas. Als Vrolijke Noot vroeg zij een vriend die haar elke week een keer aan het lachen zou maken.

Stap drie in SuperBetter is Find the Bad Guys: de triggers die de symptomen erger maken, zoals overvloedig licht. Vervolgens moet de gamer zijn power-ups identificeren, de dingen die hij nog wel kan, hoe slecht hij zich ook voelt. Voor McGonigal was dat bijvoorbeeld het knuffelen van haar hond. Stap zes tenslotte is het opstellen van een Superhero To-Do List voor als je weer beter bent. Die lijst moet doelen bevatten die ook al vóór de hersenschudding onmogelijk leken. Want, vindt McGonigal, waarom zou je back to normal willen als je ook back to extraordinary kunt?

Zelf herstelde ze in hoog tempo nadat ze SuperBetter had bedacht. Inmiddels is het een online game dat door duizenden mensen met astma, diabetes en paniekstoornissen wordt gespeeld.


Pam van der Veen
3 oktober 2011