Wouter Sybesma (26) liep als student stage voor een klant van softwarebedrijf Afas. Wouter wilde na zijn opleiding dolgraag als medewerker support bij Afas werken. Hij kreeg een gesprek met de directeur, maar klapte op het beslissende moment dicht. Afas-manager Gert van Assen: “Hij had goede papieren, wist waarover hij het had, maar het ontbrak aan enthousiasme.” Afas wilde hem echter nog een kans geven. Wouter kreeg een maand de tijd om een presentatie voor te bereiden, waaruit zijn enthousiasme zou blijken om voor Afas te mogen werken.
Wouter besprak aan de keukentafel hoe hij met deze loodzware opdracht om zou kunnen gaan. Hij wilde dolgraag – sterker nog, ‘no matter what’ – deze baan, maar wat zou hij kunnen doen om Afas van zijn enthousiasme te overtuigen? Moest hij zichzelf presenteren in een clownspak? Het idee alleen al joeg hem de schrik om het hart. Wouter haalde desondanks diep adem en besloot er vol in te gaan. Als ze enthousiasme wilden zien, dan zouden ze enthousiasme te zien krijgen. En meer …
Wouter wachtte niet af tot de maand verstreken was. Met klotsende oksels, zweethanden en bloedzenuwachtig parkeerde hij enkele dagen later zijn auto voor het gebouw van Afas in Leusden. Hij stapte uit, ontrolde een zelfgemaakt spandoek met de tekst ‘Ik wil werken bij Afas’ en hield voorbijgangers staande om ze een flyer in de handen te drukken, die begon met een tekst die niets aan duidelijkheid te wensen over liet: `Goedemorgen, ik ben Wouter Sybesma en ik wil werken bij Afas’.
Na korte tijd stonden tientallen mensen achter de ramen te kijken, maakten ze foto’s en filmpjes en zwaaiden ze enthousiast naar Wouter. Later op Twitter zag Wouter zichzelf in allerlei berichten terug. Het eindresultaat? Een paar dagen later kreeg hij ‘vanwege enthousiasme’ zijn droombaan.
Berthold Gunster
Bron: AD, 23 juni 2011