Sluiproute Makkinga

Het Friese dorp Makkinga werd door automobilisten vaak gebruikt als sluiproute. De inrichting van de weg met breed asfalt en voorrangskruisingen lokte een hoge snelheid uit. Met de leefbaarheid was het in Makkinga daarom slecht gesteld.

Je eerste neiging is natuurlijk om dat op te lossen met strenge(re) regels. Waarschuwingsborden, drempels, beweegbare palen, alles om de sluiproute onaantrekkelijk te maken en de gemiddelde snelheid omlaag te krijgen.

De gemeente had al diverse voorstellen voor zulke maatregelen aan de bewoners gedaan. Toch stuitte de voorgestelde aanpak telkens op weerstand.

Totdat men besloot het op de manier van verkeersplanoloog Hans Monderman aan te pakken. Monderman hanteert het ‘shared space’ principe, dat er van uit gaat dat de openbare ruimte van en voor iedereen is en dat de sterkste zich moet aanpassen aan de zwakste. Het Laweiplein in Drachten is daar ook een voorbeeld van.

Men besloot de bewoners te betrekken bij de herinrichting van het dorp, en gezamenlijk werd een plan gemaakt waarbij veiligheid, maar ook cultuurhistorie, landschappelijke context en eigen verantwoordelijkheid de belangrijkste ingrediënten waren.  De bewoners spanden zich er gezamenlijk voor in; zo maakte de lokale timmerman de nieuwe bewegwijzering. Het straatbeeld werd verfraaid door het gebruik van authentieke materialen zoals gebakken klinkers en kinderkopjes. De breedte van de  weg werd beperkt tot 6 meter, en op sommige plekken ook visueel versmald.

Als onderdeel van de herinrichting zijn vervolgens álle verkeersborden uit het brinkdorp Makkinga verdwenen. De brink is weer de centrale plek in het dorp geworden.

Het gevolg? Iedereen houdt weer rekening met elkaar in het verkeer en past automatisch zijn snelheid aan. En de snelheidsovertredingen zijn verleden tijd.


Laura Koppenberg
6 juni 2012