Rosie Aap, laat mijn dochter met rust!
Mijn dochter van 8 jaar vindt het altijd moeilijk om aan tafel haar aandacht bij het eten te houden. Ze pakt letterlijk alles aan wat binnen handbereik is om mee te spelen. Aan eten in haar mond doen, kauwen en doorslikken denkt ze dan niet.
Rosie Aap
Laatst had ze een knuffel te pakken, Rosie Aap genaamd. Die zat nog op de stoel naast haar naar aanleiding van een spel dat mijn dochter voor het eten gespeeld had. En ik ben nou eenmaal geen ik-ruim-altijd-alles-op moeder, dus Rosie zat met etenstijd bij ons aan tafel. En Kim pakt Rosie. En speelt met Rosie. En ik zeg: “Kim, leg Rosie even weg.””Kim, éérst eten, dán spelen.” “Kim, NU Rosie wegleggen.” Onvoldoende resultaat. Ze zet Rosie wel even naast zich neer, maar na drie happen heeft ze haar weer te pakken.
Toen besloot ik om boos te worden. Niet op mijn dochter, maar op Rosie. “Rosie Aap! Je laat nu Kim met rust want zo kan ze niet eten! Als ze haar bord leeg heeft mag je weer met haar spelen.” Kim zet Rosie op de stoel naast haar. “Sorry Rosie,’’ zegt ze, “even naar mama luisteren. We spelen na het eten weer verder.”
Dit verhaal is geschreven door Linda Straatman.
