Als tijdverdrijf is puzzelen misschien ontspannend en fijn om het hoofd leeg te maken, maar als activiteit lijkt het verder tamelijk zinloos. Dat iets betekenisloos als puzzelen echter ook heel zinvol kan zijn, leert het volgende voorbeeld. Het Centrum Moeders voor Moeders in Antwerpen, dat arme gezinnen met jonge kinderen met spullen en voedsel bijstaat, kreeg wekelijks onder andere ladingen puzzels aangeleverd. Op zich prima, ware het niet dat die nogal eens incompleet zijn. Moeders voor Moeders wilde natuurlijk bij voorkeur complete puzzels schenken aan de gezinnen die zij ondersteunt. Maar ja, hoe weet je welke puzzel compleet is en welke niet? Ze stuk voor stuk gaan leggen is saai en tijdrovend werk. En dus vormde zich na enige tijd een dusdanig grote stapel puzzels, dat Moeders voor Moeders met de handen in het haar zat. Wat hier mee te doen?
Gelukkig bleek al snel dat dit probleem helemaal geen probleem hoefde te zijn. Na een oproep dienden zich zoveel puzzelliefhebbers aan, dat binnen de kortste keren een gezellige puzzelclub gevormd was. Met veel enthousiasme en plezier sorteerde de puzzelclub de voorraad puzzels in twee stapels: complete en incomplete. Sterker nog, aangezien ze na een tijdje puzzelen al snel dezelfde puzzels tegenkwamen, was het meer en meer mogelijk de ontbrekende stukjes van de ene doos uit de andere doos te halen. Als geroutineerde automonteurs legde men zelfs een voorraad `reserveonderdelen` aan.
Zo sneed het mes aan twee kanten. Een zinvolle en gezellige activiteit voor de vrijwillige puzzelaars enerzijds en complete puzzels voor de kinderen uit arme gezinnen anderzijds. Toch loert er nog een klein gevaar: dat het project zo succesvol is, dat er straks een tekort is aan niet gesorteerde puzzels.
Jacky van de Goor