Pijntjes & kwaaltjes

Mijn collega klaagt altijd. Ze heeft allerlei kwalen: hoofdpijn, buikpijn, spierpijn enz. Het klagen begint bij binnenkomst en houdt de hele dag aan.

Haar houding irriteert me mateloos, maar ik vind het moeilijk haar erop aan te spreken. Niemand vindt immers van zichzelf dat hij zeurt. Bovendien is ze een pittig type en omdat we 36 uur in week tegenover elkaar zitten, wil ik geen conflict met haar. Maar hoe langer ik zwijg, hoe meer ik me erger.

Op een dag besluit ik haar eens serieus te nemen. Als ze weer een dag uitgebreid over haar kwalen heeft gepraat, pak ik een A4-tje en teken ik haar. Ik leg haar uit dat ik me ernstig zorgen maak over haar en vraag haar op het getekende poppetje zo duidelijk mogelijk te markeren waar ze pijn heeft. Een jonge meid met zoveel klachten, dat kan niet goed zijn, zeg ik ongerust. Ze moet maar snel naar de dokter, en dan kan ze dit papier mooi meenemen.

De volgende dag vraag ik haar hetzelfde. De klachten die niet minder zijn geworden, markeren we extra. Op de derde dag leg ik haar weer de tekening voor om op bezorgde toon haar pijntjes en kwalen door te nemen. Dan spreekt ze de magische woorden: ‘Ik zeur wel veel, hè?’ Ik heb haar nooit meer horen klagen.


Sofie de Neef
15 november 2011