Pijn als bondgenoot

Ruim twee jaar lang heb ik gevochten tegen de onophoudelijke pijn in mijn rug. Van huisarts naar fysiotherapeut naar reumatoloog. Zelfs een intensieve revalidatietherapie mocht niet baten. Een duidelijke oorzaak (en dus oplossing) is nooit gevonden. Moedeloos en gefrustreerd over een lijf dat niet volledig functioneert, besloot ik het om te draaien. In plaats van mijn vijand te bevechten, heb ik hem tot mijn bondgenoot gemaakt.

Iedere ochtend sta ik op met pijn en die maakt me ervan bewust dat ik extra goed voor mezelf moet zorgen. Ik neem uitgebreid de tijd om op te staan. Adem bewust in en uit. Doe verschillende rek- en strekoefeningen om mijn lichaam en dus ook mijn rug wakker te maken. Voed mijzelf met goede voeding. Ik ben dankbaar voor het feit dat ik kan lopen. Ik probeer nu veel beter de balans in de gaten te houden. Ik ga bijvoorbeeld even tien minuten liggen als ik merk dat de vermoeidheid toeslaat of ga buiten een ommetje maken als ik merk dat ik het nodig heb. Zo verandert de pijn in een bondgenoot die ervoor zorgt dat ik goed voor mezelf zorg, voel wat ik echt nodig heb, bewust mijn grenzen bewaak en extra geniet van fijne momenten.