Parfum

Een vriendin van mij heeft een zoontje van 2, die een paar dagen per week naar de kinderopvang gaat.

Elke keer als ze hem ophaalde aan het einde van de dag, ergerde ze zich eraan dat hij naar het parfum van de leidsters rook. “Bah”, zei ze, “hij ruikt helemaal niet meer naar mijn kind. Moet ik ‘m eerst in bad doen, voor ik hem weer kan knuffelen.”

Totdat ze een paar weken later bedacht: “Eigenlijk kan ik het ook anders zien. Blijkbaar krijgt hij heel veel liefde op de crèche. Hij kan alleen naar hun parfum ruiken als ze hem knuffelen. Dus hoe harder hij ‘stinkt’ hoe vaker ze hem geknuffeld hebben.”

En ineens kon ze het loslaten en ergerde ze zich er niet meer aan. Sterker nog, het maakte haar dankbaar dat haar zoon zoveel liefde kreeg van de leidsters.

Joyce Senders

Juli 2012