Omdenken door kinderen: jeuk

Luizen

Jeuk, ik krijg werkelijk waar overal jeuk. Juul heeft luizen. En nu zie ik ze echt overal, ik voel ze overal.  In de badkamer hangt een weeïge chemische lucht. Het lijkt wel motorolie, alsof we wekenlang op een schip hebben gezeten. En terwijl ik haar hoofdhuid bijna kapot kam, bekijkt Juul de beestjes alsof ze met een wetenschappelijk onderzoek bezig is. Er gaat bijna gejuich op als er weer drie minuscule beestjes in het witte kammetje worden gevonden. “Kijk mama, die is groooot! En ook nog twee kleintjes!” Mama mompelt wat terug, “@#$%&*-beesten”. Ik heb maar één doel voor ogen: uitroeien dat ongedierte.

Ze zit voorover gebogen in het bad, en volgt de stroming van het water, richting het putje. Ze gooit de kriebelende beesten nog net geen reddingsboei toe. En terwijl haar haren nog nat zijn, huppelt ze naar school. Ze ziet haar vriendinnetje in de verte lopen en schreeuwt trots, “Wacht op mij! Ik heb luizen!''

Dit artikel is geschreven door Martina Leeuwenburgh -  van der Laan.