Mythbusters

Stel, er is een uiterst populaire werkgever, je wilt  daar heel erg graag werken, maar er is een klein probleem: ze hebben geen vacatures, ze hebben nog nooit van je gehoord en je hebt geen idee of ze op dit moment of in de toekomst überhaupt wel mensen nodig hebben. Hoe zou je daar dan toch een baan kunnen krijgen? Simpel. Door te doen alsof je ‘m al hebt.

Kari Byron (1974) volgde een opleiding film en sculptuur in San Francisco, trok met de rugzak de wereld door en had bij terugkomst in Amerika een droom: ze wilde dolgraag bij Mythbusters werken. Wat deed Kari? Zij wandelde de set op en ging aan het werk. Ze ruimde wat rommel op, vroeg of ze `nog iets` kon doen, schonk koffie in en ging daar net zo lang mee door totdat men dacht dat zij bij het programma hoorde.

Op een dag hadden de makers een 3D-doorsnede van een ‘female rear end’ nodig voor een experiment met een ‘exploding airplane toilet’. Het oog viel op Kari en uiteraard werkte zij met plezier mee om haar ‘rear end’ in te laten scannen tot 3D-model. Achteraf bleek dit haar eerste officiële optreden in Mythbusters.

Dat eerste seizoen mocht ze af en toe nog wat klusjes doen, het tweede seizoen werd haar een officiële rol aangeboden als Junior Mythbuster, een onderdeel dat na  verloop van tijd een vast bestanddeel van de show zou worden. Pas later kwam men erachter dat men een baan had aangeboden aan een vrouw, die net zo lang over de set had gedwaald, totdat iedereen dacht dat zij bij het programma hoorde.


Berthold Gunster
Juli 2011