Meebuigen

In mijn eerste baan als basisarts moest ik lezingen geven voor patiëntenverenigingen over verantwoord medicijngebruik. Om te leren hoe je zoiets aanpakt, ging ik met een ervaren collega op pad. Wat was zijn aanpak? Hij begon niet met vertellen, maar met een vraag. ‘Wat voor ervaringen hebben jullie met artsen, apothekers en geneesmiddelen?’ Wat was het gevolg van die vraag? Er kwamen bijna alleen maar negatieve verhalen. Alsof het een wedstrijd ‘wie heeft de gruwelijkste ervaring` was.

Ondertussen zat ik steeds ongemakkelijker op mijn stoel. Ik snapte er niets van. Waarom liet mijn collega zo’n uiterst negatieve sfeer ontstaan? Hij werd indirect toch ook aangevallen?! Waarom verdedigde hij zich niet? De stemming in de zaal werd heel erg anti-artsen, anti-apothekers, anti-alles. Kommer en kwel, klaag en horror. Mijn collega schreef op een flip-over wat de mensen voor ervaring hadden en gaf daar helemaal geen commentaar op, probeerde het niet om te buigen, niets. Hij zei slechts dingen als ‘ja, dat is vervelend’, ‘ja, dat gebeurt helaas vaak’ of ‘ja, en dat had u liever anders gezien.’ Ten slotte zei hij: "Ik merk dat jullie allemaal al veel ervaringen hebben en ook veel slechte. Ik wil vandaag iets vertellen over hoe geneesmiddelen werken en hoe u kunt zorgen daar maximaal profijt van te hebben. Wat zou u zelf aan kunnen zelf kunt doen, om te zorgen dat een en ander zo goed mogelijk verloopt?"

Na deze simpele tussenzin begon hij met het verhaal wat we ongeveer moesten vertellen. Wat was het gevolg? Iedereen luisterde, de stemming was uiterst positief en constructief. Ook toen het ging over minder prettige zaken als geneesmiddelen, die niet meer vergoed werden bleef de stemming uiterst positief. Aan het eind bedankten alle aanwezigen mijn collega zelfs voor zijn `positieve bijdrage`. Terwijl hij zelf niets positiefs had gezegd, hij had slechts geluisterd naar negatieve verhalen!

De ervaring met deze ervaren collega leerde mij, dat als je eerst volledig met negatieve gevoelens meebuigt, er bijna altijd als vanzelf ruimte ontstaat voor positieve emoties.


Martine van Eijk
25 juli 2011