Zelf ben ik leraar en niet echt een ster in omdenken, maar het valt mij op dat kinderen dat vaak wél zijn. Zou het ons worden afgeleerd met het ouder worden? Om een voorbeeld te geven: laatst moesten we met de bus naar de gymles, maar de bus liet maar op zich wachten. Geen telefoontje, sms-je, niets. Een irritante situatie.
Meer en meer begon ik me aan de situatie te ergeren. Het is namelijk 20 minuten heen lopen en dan ook eens 20 minuten terug en de totale gymles duurt maar een uur. Tot mijn verbazing stelde echter een van de leerlingen (7 jaar) voor om tóch te gaan lopen. Nou, dacht ik, de andere kinderen zullen dit wel een ridicuul idee vinden. Maar hoe reageerden ze? Enthousiast! En dus zijn we gaan lopen, hebben we nog geen 15 minuten gegymd - je moet immers ook nog omkleden - maar hebben we met z`n allen wel een super ervaring gehad.
Misschien een simpel voorbeeld, maar voor mij is het een perfecte illustratie voor het bijna natuurlijke vermogen van kinderen tegenslagen te accepteren. We denken dat wij sterk zijn en kinderen kwestbaar, maar misschien is het tegendeel eerder het geval. Het is juist de flexibiliteit van kinderen die maakt dat ze vaak zeer sterk zijn.
Maarten ter Horst