Helaas is dit verhaal geen voorbeeld van omdenken, maar van het tegenovergestelde: vastdenken. De overheid heeft fors bezuinigd op de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ). Mensen komen daardoor minder snel in aanmerking voor betaalde zorg. Maar de kostenbesparende maatregel heeft een averechts effect.
Het aantal patiënten met een geringe zorgbehoefte is fors gedaald in de periode 2009-2012. Goeie zaak, zou je denken. Maar daar staat tegenover dat het aantal aanvragen voor zwaardere zorg met de helft is gestegen. Ouderen, chronisch zieken en gehandicapten zijn in de afgelopen drie jaar veel vaker in aanmerking gekomen voor intensieve en dure zorg in een verzorgings- of verpleeghuis dan in de periode daarvoor. De kosten van de wet waarin de langdurige zorg is geregeld, de AWBZ, liepen daardoor explosief op.
De oorzaak? Lieve hulpverleners. Als zij de toestand van een patiënt niet meer bestempelen als licht, maar als ernstig, heeft die persoon immers meer kans om in aanmerking te blijven voor betaalde langdurige zorg. En er zijn nogal wat vriendelijke artsen die dat doen. Ze proberen het voor hun patiënt zo gunstig mogelijk te maken en schuiven hem of haar door naar een hogere categorie zorg. Met alle kosten tot gevolg. Goed bedoeld, maar de uitkomst is het tegenovergestelde van wat het Rijk voor ogen had. Gevalletje vastdenken dus!
Bron: Volkskrant.
Lees hier meer over vastdenken.