Bij medische ingrepen bij kinderen is het voor verpleegkundigen vaak moeilijk om op voorhand te weten aan welke vorm van ondersteuning het kind precies behoefte heeft. Daarom doen veel verpleegkundigen de ingreep voor op de knuffel van het kindje en kijken dan goed hoe het kind met de knuffel omgaat.
Sommige kinderen houden hun knuffel vast en strelen hem, maar zeggen niets. Anderen zeggen van tevoren: even flink zijn, het doet een beetje pijn. Weer anderen zeggen: hou mij maar goed vast. Wat doet het kind daarmee in essentie? Het projecteert zijn behoeften op de knuffel en identificeert zich vervolgens met de rol van de verpleger, om vanuit die rol zijn eigen behoeften zo goed mogelijk te vervullen. Daarmee laat het kind zien hoe het door een volwassene behandeld zou willen worden. Vervolgens kan de verpleegkundige op een passende manier voor het kind zorgen, door dit gedrag zo precies mogelijk te spiegelen als het kind later de ingreep zelf ondergaat.
Berthold Gunster
Ik ben oké, jij bent een sukkel, A.W. Bruna Uitgeverij, 2010.