Kneedbaar

Noah en Joseph McVicker hadden een zeepfabriek in Cincinnati. Begin jaren dertig vonden ze een product uit om roet van behang te verwijderen.

Hun uitvinding zag eruit als een soort klei: kneedbaar materiaal dat je kon platdrukken tegen vieze plekken op de muur en waar het vuil zich vervolgens aan hechtte. Handig, maar ook weer niet héél handig, en zeker niet revolutionair. De McVickers veroverden er dan ook bepaald niet de markt mee.

Op een dag sprak Joseph met een onderwijzer. Die vertelde hem hoe ze in de klas werkten met klei, en hoe moeilijk het voor jonge kinderen was om dat taaie spul in model te krijgen. ‘Probeer het eens met onze behangreiniger,’ zei Joseph. ‘Dat is makkelijk te kneden en bovendien van niet-giftig materiaal.’ Hij stuurde de school een doos van het spul en het was een groot succes. Zo groot, dat hij al snel alle scholen in Cincinatti van boetseermateriaal voorzag.

Joseph presenteerde de vinding op een beurs voor schoolbenodigdheden en direct kregen ook winkels belangstelling. Dat was het startsein om het spul in diverse kleuren in de handel te brengen. Het eerste busje Play-Doh werd verkocht in een groot warenhuis in Washington D.C. Het was het eerste van de miljoenen en miljoenen busjes die er verkocht zouden gaan worden.

En zo kon een onbetekende behangreiniger een ware speelgoedklassieker worden. Inmiddels is Play-Doh opgenomen in de Century of Toys List, en is 16 september uitgeroepen tot Nationale Play-Doh-dag. Play-Doh heeft een eigen mascotte, Play-Doh Pete, en ter ere van de vijftigste verjaardag van de boetseerklei is er zelfs een Play-Doh parfum gelanceerd.


Pam van der Veen
6 maart 2012

Met dank aan Martine van Eijk voor de tip.