Kinderen de baas

Mijn broertje was een jaar of acht en ik was tien. We wilden het liefst alles zelf bepalen en waren constant aan het zeuren over wat we gingen eten `s avonds, dat we later naar bed wilden, dat we meer snoepjes wilden, etcetera. We vonden het oneerlijk dat onze ouders alles mochten bepalen en wij altijd moesten luisteren.

Op een dag hadden onze ouders er schoon genoeg van. Ze stelden voor dat we de volgende dag de rollen zouden omwisselen. Zij zouden kind zijn en wij de ouders. We zouden zelf mogen bepalen wat we gingen eten `s avonds en hoe laat we naar bed zouden gaan. We stemden daar natuurlijk direct mee in. Het leek ons geweldig.
 
De volgende ochtend werden we supervroeg wakker van onze ouders, die luid aan het spelen waren op de gang. Vervolgens vroegen ze ons de hele dag om snoepjes, waren vervelend, maakten ruzie met elkaar, ruimden het speelgoed niet op en klaagden over het avondeten dat we hadden gemaakt. Vanzelfsprekend wilden ze aan het eind van de dag ook niet gaan slapen.

Al met al waren wij het zat aan het eind van de dag en ook nog eens dood- en doodmoe. Onze ouders daarentegen hadden ontzettend veel lol gehad en voelden zich nog fris en kiplekker. Het gevolg? Onze klacht dat het oneerlijk was dat zij alles bepaalden en wij moesten luisteren was voorgoed over. Kind zijn had blijkbaar ook zo zijn voordelen.

 
Nynke Hendriks
3 september 2011