Kalebas

Ergens in de tropen vangt men apen door middel van een holle kalabas. De kalabas wordt gevuld met vruchten en aan de grond vastgebonden. De opening is echter zo wijd dat de aap er nét zijn hand in kan steken, maar zodra hij de vrucht beet heeft, kan hij zijn hand mét de vrucht niet meer door de opening terugtrekken.

De aap kan de vrucht natuurlijk loslaten, maar daarvoor is hij te hebzuchtig. En zo houdt hij, uit angst de vrucht kwijt te raken, zijn hand in de kalebas. Op deze manier vangt hij zichzelf, want na enige tijd komen jagers tevoorschijn en werpen een net over hem heen.

Noot

Dit verhaal schijnt (nogal toepasselijk) een broodje-aap-verhaal te zijn. Neemt niet weg dat het een mooie metafoor is voor het principe van vastdenken, in dit geval in de variatie van een patstelling, een onoplosbaar dilemma. Duitsers hebben ook een mooi woord om een dergelijke situatie te omschrijven, zij kennen het als een `Teufelskreis`.

Bron: Wie weet is het ook anders’, Paul Watzlawick, pag. 69.