Jurre hackt de school
Cyberaanvallen vormen een steeds grotere bedreiging voor onze samenleving. Het was dus wel even schrikken voor scholengemeenschap Helinium in Hellevoetsluis, toen de 15-jarige Jurre zijn mentor vroeg of hij de school mocht hacken…
“Normale mensen zouden roepen: Natuurlijk niet! Maar hij zei direct ja.”
Talentvol
Jurre zit in het derde jaar van het VWO en hij programmeert al sinds zijn achtste. Toen zijn wiskundeleraar dit talent ontdekte, moedigde hij hem aan om dit verder te ontwikkelen. Zo schrijft hij bijvoorbeeld “voor de lol” een programmaatje om ingewikkelde raadsels op te lossen. Zonder te rekenen kan hij daarmee zijn wiskundeleraar verslaan.
Omdat het talent van Jurre zo werd gestimuleerd, vertrouwde zijn mentor hem genoeg om de beveiliging van de school te laten testen. “Normale mensen zouden roepen: Natuurlijk niet! Maar hij zei direct ja”, vertelt Jurre in een interview voor het AD.
Hacken als probleem
Iets verbieden lijkt een logische stap wanneer er een probleem op ons pad komt. Kort geleden gebeurde dat ook bij scholengemeenschap Spieringshoek in Schiedam. Een jongen uit havo-4 hackte toen de school, waarna hij de cijfers van andere leerlingen aanpaste. De rector van de school reageerde geschokt en deed aangifte, in een poging het probleem weg te werken.
Hacken als mogelijkheid
Het Helinium bewijst dat een dergelijke bedreiging, tegelijkertijd ook een mogelijkheid kan zijn. Op verzoek van de directie hackt Jurre nu al twee jaar lang de school. Jurre rapporteert al zijn ontdekkingen aan de leiding, waardoor de school heel goed op de hoogte is van eventuele beveiligingslekken. In goed overleg moet hij wel aan bepaalde voorwaarden voldoen. Jurre: “Ik ga dus geen cijfers aanpassen, zoals in Schiedam is gebeurd.”
“Ik kon apparaten bedienen met standaardwachtwoorden. Een van de simpelste hacks.”
Veiligheid voorop
Op het moment dat hij de vrijheid kreeg om het schoolsysteem te analyseren, ontdekte hij allerlei kwetsbaarheden: “Ik kon apparaten bedienen met standaardwachtwoorden. Een van de simpelste hacks.” Maar ook de kluisjes op school waren niet veilig genoeg. “De oude kastjes kreeg ik eenvoudig open met een paperclip maar de nieuwe bedienen we met een pasje. Uiteindelijk lukte het mij om die te kopiëren en zo andermans kluisjes te openen. Toen ik dat liet weten aan mijn mentor, riep hij: 'Dit is heel gaaf!' Ik kreeg meteen chocomel aangeboden. Inmiddels zijn de kluisjes veiliger, dankzij mij.”
Liever legaal
Jurre heeft geen zin om een geldboete of zelfs een gevangenisstraf te riskeren. Daarom houdt hij zich liever bezig met het legale gebied van hacken. Als hij wil kan hij de complete school platleggen, of wachtwoorden achterhalen en de cijfers aanpassen. Maar zoals hij zelf zegt: “In de kringen waar ik mij begeef, op kampen en conferenties voor professionele hackers van de grootste bedrijven en overheden, vindt niemand een strafblad cool."
“Ik hack om de wereld te verbeteren, niet om een grens over te gaan of op te scheppen. Op school ben ik ook gewoon Jurre, niet die jongen die de kluisjes heeft gehackt."
Ik blijf gewoon een puber met een hobby.
Omarm het talent
De vader van Jurre (zelf professioneel computerbeveiliger) vindt het een verlies als leerlingen niet mogen hacken. “Een veiligheidscheck is niet goedkoop en dit soort leerlingen vindt het leuk om slimmer te zijn dan het systeem. Omarm dat talent zou ik zeggen.”
Jurre zou, als hij dat wil, makkelijk geld kunnen verdienen als hij zijn kunsten verkoopt aan andere bedrijven. “Maar daar ben ik te lui voor. Ik blijf gewoon een puber met een hobby.”
Zolang zijn cijfers er niet onder lijden mag hij zoveel hacken als hij wil. Maar één keer is zijn laptop afgepakt toen de resultaten tegenvielen. Dat waren donkere maanden voor Jurre, maar gelukkig geen probleem. Hij gebruikte zijn vrije tijd om de Rubiks Kubus te ontdekken. Die lost hij nu in amper 20 seconden op...
Bedankt voor de tip, Bjørn!
Bron: Algemeen Dagblad
