Als leiding van een jeugdclub op Texel had ik regelmatig het probleem dat ik een leuke activiteit voorbereidde, om vervolgens van de kinderen (groep 7, 10-11 jaar) te horen dat ze er `niets aan vonden` of `liever buiten wilde spelen`. Hoe goed ik me ook voorbereidde, de groep had altijd wel wat aan te merken. Op een avond was ik het zat. Ik ging bij hen in de kring zitten en wachtte tot het rustig was.
"Wat gaan we doen?" vroeg er een. "Ik weet het niet", zei ik, "telkens doe ik mijn best om iets leuks te verzinnen, maar vaak vinden jullie daar niks aan." Het was even stil. "Dus ik dacht: misschien moeten we het eens omdraaien, dat jullie zelf verzinnen wat jullie willen doen." Een enthousiast indianengehuil steeg op. Direct werden allerlei spellen en voorstellen geroepen. Nadat iedereen enigszins tot rust gekomen was, stelden we een lijst op van alle wensen, netjes op alfabet, zodat ieders idee een keer aan de beurt zou komen.
Daarna bedachten we twee regels om het voor iedereen leuk te houden: je mag niet doen wat vorige week ook al gedaan is en je doet altijd mee. Het is tenslotte niet leuk als jij iets bedacht hebt en de helft van de groep roept dat er niets aan is. "En je mag iemand meenemen om je te helpen", stelde ik met een heldere ingeving voor, "je vader of je moeder, of iemand anders van achttien of ouder."
Wat was het gevolg? Sindsdien lopen de activiteiten totaal anders. De kinderen komen enthousiast binnen, weten vaak al wat we gaan doen en ik heb elke week een andere ouder die mij helpt de groep leiden, thee en limonade schenken en afwassen. Bovendien komen er sindsdien zeer uiteenlopende activiteiten op het programma, van buitenspelen tot priegelknutselwerkjes en film kijken met popcorn. Zodra een kind aan de beurt is, doet het namelijk zijn uiterste best om er een bijzondere happening voor te maken. En voor mij? Voor mij is het voorbereiden van de clubavond een stuk relaxter geworden en maak ik vaak dingen mee die ik zelf nooit had kunnen bedenken. Wat kan een mens nog meer wensen?
Nisheetha Barnard