Hoe was het op school?

Ik ben werkzaam in het basisonderwijs. Dat is een dodelijke combinatie volgens mijn puberzoon Inti van bijna 17. Juf en moeder zijn... Hoe hoog zijn dan de verwachtingen? Zeer hoog kan ik je uit eigen ervaringen vertellen.

Al weken zag ik de aanplakbiljetten rondom mijn school hangen. Uiteindelijk pas de bewuste woensdag 4 november besloten om naar de 'Lastige kinderen? Heb jij even geluk' voorstelling in Cuijk te gaan. Natuurlijk kon niemand van mijn vriendinnen en onderwijsvrienden zo snel oppas regelen dus ik besloot alleen te gaan. Mijn zoon hoorde mijn telefoongesprekken en vond dat ik "zielig was". De termen "loner", "zielig om alleen naar theater te gaan" en "voor schut" vlogen mij om de oren. Dus wonder boven wonder zei hij: "Dan ga ik wel met je mee. Je staat hartstikke voor schut als je alleen gaat."

Zo gezegd zo gedaan gaat mijn puberzoon die twee koppen groter is dan ik mee naar het theater vol met moeders en vaders en vooral veel leerkrachten. Geen idee wat hem te wachten stond. De energizer vond hij erg leuk... Af en toen keken we elkaar aan tijdens de voorstelling. Stop met opvoeden! Mijn zoonlief keek me aan alsof hij de verlossende woorden hoorde.

Maar het pubertoneelstukje was de eyeopener. Hij zei zachtjes in mijn oor: "Zo doe jij mam" en ik zei zachtjes: "En zo reageer jij." Stiekem moesten we toch een beetje lachen. Heel herkenbaar.

Zoals het een echte juf betaamt, vroeg ik meteen naar een stuk evaluatie en reflectie. Misschien hoopte ik dat hij er iets van had geleerd of dat we een open gesprek zouden hebben. (Eindelijk weer eens.) Ik vroeg: "Waarom word je altijd zo boos als ik je vraag hoe het op school is? Ik heb gewoon interesse in je?" Mijn zoon: "Heb jij enig idee wat je werkelijk vraagt? Het woordje SCHOOL maakt dat ik me moet moet verklaren aan jou. Jij bedoelt met dat woordje eigenlijk: Hoe gaat het op school? Heb je je gedragen? Heb je nog punten terug? Wat heb je geleerd op school? Wat vond je het leukste op school? En heb je nog huiswerk? Door dat woordje word ik al boos en heb dan helemaal geen zin om iets te vertellen. En trouwens: ik ben een man. Die hebben al helemaal geen zin om alles lang en breed uit te leggen."

BAM! Dat kwam even binnen. En ja, hij heeft gelijk. Dat is precies wat ik allemaal wil weten met die ene zin! Ik vroeg hem hoe ik het dan wel moest doen. "Heel simpel" zegt hij. "Gewoon... hoe is het? Dan kan ik zelf bepalen of ik iets over school wil vertellen of niet. Dan heb je oprechte interesse in mij en niet alleen in wat ik op school doe of juist niet doe."

En zo gaan onze dagen sindsdien. Gewoon. Hoe is het?

En dat is wat wij er samen van geleerd hebben die ene woensdag 4 november in Cuijk.

Judit de Jong
***

Wil jij zelf ook naar onze voorstelling? Met of zonder puber? We spelen de komende maanden de állerlaatste voorstellingen in bijvoorbeeld Roermond, Uden en Hengelo. Hier vind je de speellijst.