Jeffrey was een derdeklas vmbo-leerling en niet de makkelijkste. Op een dag had hij een buurtbewoonster die naast de school woonde uitgescholden voor `kankerhoer`. Niet zulke nette woorden van Jeffrey natuurlijk. Er moest dus wat gebeuren.
Nou werkten wij op school met herstelrecht. dus het idee was dat Jeffrey de ellende die hij had aangericht ook zelf zou herstellen. Om te beginnen door in gesprek te gaan met de buurvrouw. We belegden een sessie met Jeffrey en de buurvrouw, waarin de buurvrouw en Jeffrey beiden gelegenheid kregen zich uit te spreken.
Toen duidelijk was dat de buurvrouw `not amused` was met het gedrag van Jeffrey en zich ook echt en serieus door hem bedreigd voelde, zag je Jeffrey nadenken. Oeps. Maar er kwam natuurlijk niets over zijn lippen. Geen sorry of bittere tranen. Jeffrey was immers een man in wording. "Wat zou Jeffrey moeten doen, waardoor uw gevoel over hem zou kunnen veranderen," vroegen we haar. "Hoe kan hij de schade herstellen?" Ze antwoordde: "Hij hoeft niets speciaals te doen. Jeffrey kan gewoon zichzelf blijven. Hij hoeft maar een ding te doen: gewoon zijn diploma halen. En wat van zijn leven maken. Dan is het in orde." En zo geschiedde.
Anderhalf jaar later belde Jeffrey aan om trots zijn die dag overhandigde diploma te laten zien. En met hem glimde ook de buurvrouw van trots. Alsof zijn diploma ook een beetje haar diploma was.
Directeur vmbo-school
Ja, maar ik ben wel leraar