Een bedrijf dat per post glaswerk verzond last van het vraagstuk hoe ze de spullen heelhuids bij de klant kregen. Glas verzenden is breekbare business, natuurlijk. Echter, hoe beter men de spullen verpakte, des te harder ermee werd gesmeten. Een typisch geval van vastdenken. Dus wat bedacht men? Ze keerden het om.
Eigenlijk zouden we de spullen helemaal niet moeten verpakken, bedachten ze. Dat werkt natuurlijk om praktische redenen niet (postzegels en strookjes met barcodes laten los, dat soort dingen), maar het leidde bij dat bedrijf wel tot de vondst het glas vanaf dat moment in doorzichtige, nauwelijks beschermende verpakking te versturen. Het gevolg was onmiddellijk positief: postbestellers beseften dat ze breekbare spullen in handen hadden. Het aantal geretourneerde zendingen daalde opzienbarend. Paradoxale conclusie: slechter verpakken, beter verzenden.
Berthold Gunster
Huh?! De Techniek van het Omdenken.