Gekantelde vrachtwagen

Op een dag was ik een keer te laat voor een training. Ik had daar voor mijn eigen gevoel wel een goed excuus voor, een gekantelde vrachtwagen, maar ik voel­de me er niet minder opgelaten door. Te laat is te laat. Simpel. Gelukkig was het een groep met gevoel voor humor. Wist ik vantevoren.

Toen ik eindelijk bin­nenkwam zat de groep al te wachten in de ruimte waar we zouden werken.

Nadat ik me verontschuldigd had en verteld had waarom ik te laat was, stelde ik voor: `Ik zou me nu kunnen gaan haasten en de verloren tijd proberen in te halen, maar daar schiet ik niet echt iets mee op. Het is vergeefse moeite. Gedane zaken nemen nou eenmaal geen keer.

Ik heb dan ook het volgende voorstel: zet eerst je horloge een kwartier terug, verlaat dan met jas en tas de ruimte, dan zet ik het hier binnen allemaal netjes klaar. Als ik zover ben, geef ik jullie een teken en dan komen jullie binnen. Als jullie daar een mee willen werken, beloof ik dat ik vandaag met vijftien minuten minder tijd een programma verzorg met een half uur meer inhoud. Is dat oké?’

Met plezier voldeed de groep aan het verzoek. Ze pakten hun jassen en tassen en verlieten de ruimte. Ik zette ondertussen alles netjes klaar, ordende mijn spullen  en riep even later dat ze weer binnen konden komen. Vol enthousiasme speelden de cursisten alsof ze me nog niet gezien hadden. Eén van de deelnemers kwam bewust ietsje later dan de groep binnen. Hijgend verexcuseerde hij zich. `Sorry, file, gekantelde vrachtwagen.`