Geen zin

Op een heidag met een groep afdelingshoofden moest ik een presentatie geven over de toekomst van mijn team. Waar staan jullie over vijf jaar, waar werk je dan aan en met wie? Ter voorbereiding was ik al drie keer begonnen aan een Powerpoint met schema's, tijdlijnen en organigrammen maar het lukte me niet. Eerst baalde ik want ik wilde goed presteren. Maar toen merkte ik aan mezelf dat het niet mislukte omdat ik het niet kon, maar omdat ik er geen zin in had.

Ik wilde geen vijf jaar vooruit kijken. Mijn afdeling heeft namelijk nu, de komende twee jaar, een heel groot en uitdagend project om aan te werken. Dát wilde ik laten slagen en de toekomst komt nog wel. Ik besloot de Powerpoint weg te gooien en zonder schema's of grafieken te vertellen hoe ik me voelde. Hoe ik aan die presentatie had zitten werken maar vastliep, waarom ik niet verder kon kijken dan twee jaar, wat mij en mijn afdeling bezig hield. Uiteindelijk werd het een zinnige bijeenkomst. Mijn collega's leerden mij en mijn prioriteiten beter kennen. Ze gingen zelfs met me mee denken hoe ik de dingen kon aanpakken. Uiteindelijk luchtte het zó op om mijn verhaal kwijt te kunnen dat ik weer meer ruimte in mijn hoofd kreeg. Aan het eind van de heidag kon ik vijf jaar verder kijken.