Nadat ik het verhaal `Wat zit je nou te kijken` had gelezen, waarbij de ouders onderling ruzie gingen maken om hun ruzie makende zoons te ontregelen, dacht ik: laat ik dat ook eens op onze dochters uitproberen. Die lusten er, wat ruzie maken betreft, namelijk ook wel pap van. Ik wachtte gespannen af tot onze dochters elkaar weer eens in de haren zouden vliegen. Aldus geschiedde. Met een verrassende afloop.
Zodra op een dag onze dochters begonnen te schreeuwen, sprak ik mijn vriend op dezelfde manier aan. Hij begreep mijn bedoeling en deed direct mee.
In eerste instantie gebeurde precies wat we gehoopt hadden. Onze dochters stopten met ruzie maken en keken ons verbaasd aan.
Meteen daarna bleek onze jongste dochter (7) een
prima omdenkster. Ze liet zich niet uit het veld slaan,
voegde zich ogenblikkelijk in haar nieuwe rol, zette
de stem van een volleerd moeder op en sprak uiterst
vriendelijk: "Geen ruzie maken, kinderen."
Ineke van den Berg