Examen spieken

Op de universiteit leer je natuurlijk dat je je aan de regels moet houden en dat je gestraft zult worden als je liegt en bedriegt. Maar buiten de beschermende omgeving van een universiteit wordt er continu vals gespeeld. Dat bracht twee Amerikaanse professoren op het idee om hun studenten cyber security een examen te geven in… spieken.

Ze kregen de opdracht om het getal pi te noteren met honderd cijfers achter de komma. Uiteraard hoefden de studenten dit getal niet in hun hoofd te stampen. Wie met spieken maar zonder betrapt te worden het examen kon maken, kreeg een tien.

Als cyber security professionals is het voor de studenten heel belangrijk om zich in te leven in de vijanden waartegen ze strijden. Zij zullen zich juist niet aan de regels houden en absoluut vals spelen als dit betekent dat ze op die manier een computersysteem kunnen hacken of een beveiliging kunnen omzeilen. De professoren besloten hun studenten daarop voor te bereiden. Niet door het probleem op te lossen maar door hen zelf de rol van de leugenaars en bedriegers te laten spelen tijdens het spiekexamen.

De beste spiekers werden zelfs beloond met een prijs. Op de tweede plaatst eindigde een student die meerdere methodes ontwikkeld had. Mocht hij betrapt worden, dan had hij altijd nog een andere methode achter de hand. Zo schreef hij het antwoord op de achterkant van het naambordje dat voor hem stond, maar stond het ook op zijn blikje frisdrank. De student op de eerste plaats had zelfs de achterflap van zijn studieboek perfect nagemaakt en met haarlak op zijn boek geplakt (zie foto). De tekst had hij heel subtiel vervangen door het getal pi.

Ons viel de zeer slimme methode van een andere student op. Hij bedroog zijn professoren door gebruik te maken van één van hun negatieve eigenschappen. De student onthield alleen de eerste tien getallen van pi en schreef verder negentig willekeurige getallen op. Hij vertrouwde op de luiheid van zijn docenten. En inderdaad, het examen werd niet gecontroleerd en hij kreeg toch mooi een tien.

Nelleke Poorthuis
januari 2013