Engelse professor

Wat te doen als je dreigt betrapt te worden tijdens het naakt zwemmen, maar niet door bekenden herkend wil worden?

Een Engelse professor was aan de oever van de rivier aan het recreëren. In z’n blootje. Nudist avant-la-lettre. Nu speelt deze casus zich af in de victoriaanse tijd. Moet je je voorstellen, elk li­chamelijk bloot in het Engeland van deze tijd (afgezien uiteraard van hoofd en handen) was gênant. Zeker als het ging om een man of vrouw met een hoge maatschappelijke positie. De pro­fessor zag dat een aantal van zijn studenten zijn kant op kwam, het was onvermijdelijk dat ze hem binnen enkele tellen zouden zien. Hij had alleen een handdoek bij zich. Absoluut onvoldoende om zijn gehele lichaam mee te bedek­ken. Hij had slechts een fractie om te reageren. Wat deed hij?

Om deze situatie om te denken is het van belang doel en mid­del goed van elkaar te onderscheiden. Waar ging het hem om? Oppervlakkig gezien zou je misschien zeggen dat zijn doel was niet naakt gezien te worden. Maar als je er beter over nadenkt is het accurater om te zeggen dat zijn doel was als professor niet herkend te worden.

Wat hij deed? Hij hield de handdoek voor zijn gezicht. Afgezien van het hoofd was weliswaar zijn gehele lichaam te zien, maar de studenten hadden geen idee aan wie dat lichaam toebehoorde. Voila. Doel bereikt.

Dit omdenkverhaal is ook te vinden in Berthold Gunsters boek Huh?! – de techniek van het omdenken.