Ik werk al jaren in het onderwijs. Vaak hoor je docenten en ook ouders praten over ‘moeilijke’ kinderen. Ze zijn bijvoorbeeld ‘druk’ of ‘lastig’. Een weinig positieve benadering.
Zelf heb ik woorden als ‘moeilijk’ en ‘druk’ uit mijn vocabulaire verbannen. Als het gaat om een groep ‘drukke’ kinderen, praat ik over een dynamische groep, een groep waar veel energie inzit of een groep met actieve kinderen. Zo wordt de benadering positief, je kijkt naar wat er goed gaat, en daarmee kun je veel verder komen.
Ook met individuele kinderen werkt het zo. Richt je op wat er allemaal goed gaat en ga van daaruit aan het werk. Beloon het positieve! Als we dit allemaal zouden toepassen, zowel in het onderwijs als daarbuiten, wat zou de wereld er dan anders uitzien...
Nog een paar voorbeelden van de dingen anders benoemen: ‘niet rennen’ wordt ‘gewoon lopen’, ‘niet vergeten’ wordt ‘onthouden’, ‘niet schreeuwen’ wordt ‘rustig praten’. Door geen ontkenningen te gebruiken, wordt het voor kinderen een stuk duidelijker. En je brengt ze minder snel op een idee: ‘Niet rennen? O ja, ik zou kunnen gaan rennen!’
Tilly Oudman
25 januari 2012