Doen door niet doen

Frustratie, frustratie, frustratie. Ik was aangenomen bij een organisatie om te reorganiseren, nieuwe initiatieven te ontwikkelen en alles efficiënter te maken. Ik had er zin in, mijn handen jeukten om aan de slag te gaan, maar vanaf de eerste dag was duidelijk dat de organisatie daar zelf nog niet aan toe was. Het was het begin van een lang proces van ´ja-maar´, ´nu nog niet´, ´geduld´ en ´niet teveel willen´. Een jaar lang heb ik tegen dit probleem aangeschopt, gefoeterd, me verbaasd, gelobbyd, geschreeuwd en het hielp allemaal bar weinig.
 
Uiteindelijk, na me een jaar tegen dit probleem verzet te hebben, heb ik het maar omarmd. Ik heb me gerealiseerd dat deze baan en deze situatie mij op dit moment in mijn leven de kans geven om mijzelf verder te ontwikkelen: ik kan er een studie naast doen, ik heb flexibel werk zodat ik ook genoeg tijd met mijn kinderen kan doorbrengen, ik heb weer tijd om piano te spelen, ik ben een webwinkel gestart, kortom, ik heb weer tijd voor mezelf.
 
En de grap is: sinds ik me niet meer verzet tegen de situatie zet de organisatie kleine stappen in de juiste richting en krijg ik stukje bij beetje de baan die mij in eerste instantie beloofd was.
 

Agnes
(achternaam bij de redactie bekend)