Onlangs verscheen mijn boek, De Containerkijker, over een man die het niet kan laten in containers te kijken en er zelfs zijn voedsel uithaalt. En nee, het is geen zwerver.
Op vrijdagmiddag, een paar dagen voor de presentatie, levert de koerier van de drukkerij een pallet met duizend boeken bij me af. Enthousiast ruk ik een doos open. Perfect! Ik pak een boek op en blader erdoorheen.
Wacht. Zie ik dat nou goed? Op sommige bladzijden staan zwarte vierkantjes in plaats van paginanummers. Het ziet er niet uit. Dit kan niet...
Ik ruk een andere doos open. En nog een. Het maakt geen moer uit, alle boeken zijn hetzelfde. Duizend boeken!
Met tranen in mijn ogen bel ik mijn zus. ‘De presentatie gaat niet door. Ik ga de hele bende afzeggen. Zo kan ik die boeken toch niet verkopen,’ roep ik door de telefoon. ‘Heb je de drukker al gebeld?’, vraagt mijn zus. ‘Ja, die zegt dat ze ze komen ophalen en opnieuw zullen drukken. Geen probleem. Gaan deze boeken gewoon de container in.’ Een ingehouden lach bereikt mijn oor. ‘Hé, dit is serieus hoor!’ ‘Sorry Peet, maar je schrijft een boek over een containerkijker en dan gaat de eerste druk zo de container in, daar moet je de humor toch ook van inzien.’
Een dag later ben ik de ergste shock te boven en richt me op hoe nu verder. In gedachten loop ik alle opties door, maar blijf uitkomen op dat ene punt. Dat het te bizar voor woorden is om deze boeken de container in te smijten, alleen maar omdat er een opmaakfout in zit. Oké, dus de boeken blijven. Maar hoe verkoop je een misdruk?
Net doen alsof het zo hoort vind ik geen optie. Maar wat dan? Er de nadruk op leggen? Als je het goed bekijkt, is dit wel precies waar het de containerkijker om gaat: de waanzin van het weggooien. Niet perfect of over de datum? Hup, weg ermee! Een mooier voorbeeld kun je eigenlijk niet hebben. Enthousiast duik ik achter de computer om mijn speech te herschrijven.
De presentatie van het boek is een succes. Zeker als de echte containerkijker na mijn verhaal op luide toon verkondigt: ‘Als deze boeken in de container beland waren, had ik ze er eigenhandig weer uitgehaald.’ Hij krijgt een staande ovatie.
En zo verwierf de eerste oplage van De Containerkijker een nieuwe status. Van misdruk is hij verheven tot collectors item.
Petra van Heuvel
30 januari 2012