Cameretten

Bij ons op school werken we met non-contracten. Als gedrag onwenselijk is en (dus) verboden, spreken we niet alleen met de leerling af dat dit gedrag niet meer getolereerd wordt, maar (en dat is de essentie van het non-contract) gaan we vooral op zoek naar wat de leerling met het ongewenste gedrag wil bereiken.

Zo was er Tim, die met zijn flauwe grappen en kleine pesterijtjes niet alleen de docenten, maar ook zijn medeleerlingen het bloed regelmatig onder de nagels vandaan wist te halen. Na een gesprek met Tim kwamen we tot de conclusie dat hij zo hoopte aandacht en bewondering te scoren bij zijn medeleerlingen. Vroeger zou ik daar misschien besmuikt op gereageerd hebben, het principe van het non-contract dwong me echter dit verlangen serieus te nemen.

"Tim, laten we dit afspreken, je mag aan het eind van de dag een mop vertellen, wanneer je die dag hebt nagelaten anderen te pesten, en wanneer je wel iemand hebt gepest, moet je voor straf een nog grotere mop vertellen." Zo gezegd, zo gedaan. Tim vatte het sportief op en vertelde de eerste weken zijn beste moppen voor de klas en stal de show.

Het ging prima totdat hij een keer zo vervelend was, dat ik hem verplichtte de jaarlijkse docentenvergadering van drie uur (de meest saaie bijeenkomst denkbaar) te verluchtigen met drie `optredens` van tien minuten. Tim hield zich aan de afspraak en verzorgde de drie intermezzo`s op zo`n manier dat de docenten bijna in de broek plasten van het lachen. Die sessie behoort inmiddels tot de klassiekers van de school. Bij ons heb je docenten in twee groepen: `zij die er bij waren` en `zij die er niet bij waren`, Ik durf te zeggen dat Tims talent als cabaretier die dag voor het eerst echt vorm heeft gekregen.

Nu, drie jaar later, heeft hij zich ingeschreven voor de voorrondes van het cabaretfestival Cameretten en is hij hard en serieus aan het werk een goed programma in elkaar te zetten.

Biologieleraar VO

Ja, maar ik ben wel leraar