Badkamer

Mijn vriendin en ik waren al weer een half jaar uit elkaar en mijn ex woonde in ons oude huis samen met een nieuwe vriend. Onze verstandhouding was echter prima, we waren zogezegd `on speaking terms`. Toch deed zij op een dag een verzoek, waar ik me nogal onhandig bij voelde. Ze belde of ik hen kon helpen met de lekkende badkamer. Perslot had ik hem ooit aangelegd. Of ik misschien wist wat er aan de hand kon zijn.

In eerste instantie krabde ik even op mijn voorhoofd. Wat een idioot verzoek, ik woonde daar toch niet meer?! Kon zij of haar vriend dat probleem niet oplossen? Aan de andere kant, botweg `nee` zeggen vond ik moeilijk. Gebrek aan assertiviteit, denk ik. Gelukkig vond ik een andere manier om `nee` te zeggen. Helemaal `ja` zeggen.

Wat deed ik? Met groots vertoon verscheen ik op de afgesproken tijd. Alles had ik bij me. Boormachines, een bouwlamp, snoeren, zelfs een lasbril. Vol goede moed ging ik aan het werk. Na een half uur begon haar vriend zich al onhandig te voelen. `Gaat het wel lukken?` `Ingewikkeld, ingewikkeld`, stamelde ik vanonder de half opengemaakte badkuip. `Er is iets raars aan de hand met de leidingen, ik snap het ook niet.` Na een uurtje ging ik naar de Gamma. Spullen halen. `Vraag je wel een bonnetje?`, vroeg de vriend bezorgd. `Komt wel goed`, sprak ik liefdevol.

Na een lange ochtend werken moest ik zuchtend erkennen, dat ik het probleem nog niet had weten op te lossen. `Maar ik kom anders morgen wel terug, geen probleem`, zei ik vriendelijk tegen de vriend van mijn partner. Nadat ik dat had gezegd verschoot hij van kleur. `Terugkomen? Hoe lang denk je nog nodig te hebben dan?` `Tja, dat weet je nooit met een badkamer. Je wilt het natuurlijk wel goed doen, dat snap je wel. Maar langer dan een dag zal ik er niet meer mee bezig zijn. Of twee. Op z`n hoogst.`

Die avond ging mijn telefoon. Mijn vriendin. Namens haar vriend bood ze haar verontschuldigingen aan. Ze zouden het zelf wel oplossen. `Weet je het zeker?`, drong ik nog aan. Maar ze wist het zeker. Heel erg zeker ... Haar aanbod de kosten van de Gamma terug te betalen sloeg ik vriendelijk af. `Betaal ik wel, joh, geen probleem`, sprak ik gul. Ook dat rolletje tape van 1 euro 95 wilde ik met alle liefde investeren in deze ontregelende vorm van assertiviteit.



Frans Ossenhoofd - van Duinkerken
17 augustus 2011