Antalya

Bij ons op de hotelschool hadden we een paar jaar geleden een tweedejaars groep met voornamelijk Turkse jongens en meisjes die nogal wat onrust veroorzaakten. Lesuitval, motivatieproblemen en leerlingen die elkaar in een negatieve spiraal naar beneden leken te halen. We belegden een bijeenkomst met de moeilijkste leerlingen en besloten zo serieus mogelijk met ze in gesprek te gaan.

Al snel werd duidelijk dat een aantal van hen het liefst meteen aan het werk zou gaan. We namen hun wens serieus en zo ontstond na enige tijd het wilde plan de leerlingen hun derdejaars stage niet in Nederland, maar in Turkije te laten doorbrengen. Daarnaast zouden ze ook geen lessen meer ontvangen, maar gewoon fulltime aan het werk gaan. Eigenlijk was het geen stage, maar gewoon werk. Voor het echie. Ze zouden er zelfs geld mee kunnen verdienen.

We legden het plan voor aan de groep en een aantal leerlingen reageerde meteen enthousiast. Zo gezegd, zo gedaan. Met (heel) veel gedoe en geregel kregen we het voor elkaar dat een groep van vijf Turkse leerlingen het daaropvolgend jaar in Antalya aan de slag kon in een hotel van een oom van een van hen. We hielden via internet regelmatig contact met elkaar om te kijken of het allemaal een beetje liep, maar al snel werd duidelijk dat de groep samen bijna het volledige hotel runde.

Het management, de PR, de financien, de afhandeling van de gasten, alles wat ze op school met tegenzin moesten leren, maakten ze zich in praktijk als vanzelf meester. Tijdens het hoogtepunt van het seizoen opende de eigenaar een nieuw hotel twintig kilometer verderop, maar het bestaande hotel draaide ook zonder zijn directe bemoeienis probleemloos door. Toen de leerlingen terugkwamen, waren ze veranderd van opstandige jongeren in verantwoordelijke volwassenen. Ze wisten wat ze het laatste jaar nog wilden leren en rondden zonder verdere problemen bewust en zelfstandig hun vierde en laatste jaar af. Ik heb er van geleerd dat er niets mooiers is dan leerlingen echte verantwoordelijkheid te geven.

Docent Hogere Hotelschool

Ja, maar ik ben wel leraar

Lastige kinderen, heb jij even geluk, A.W. Bruna Uitgeverij, pag. 251