Anna

Een pittig meisje, laten we haar Anna noemen, is als kleuter opgewekt, leergierig en energiek. Alhoewel haar ouders haar daar niet toe dwingen, kan ze voordat ze naar school gaat al lezen en schrijven. Ze heeft er zin in om naar school te gaan, haar ouders zien de toekomst met vertrouwen tegemoet. Helaas gaat het al vrij snel mis.

Na enige weken geeft de juf aan dat Anna nogal onoplettend is. Ze kan haar aandacht er niet bij houden. De juf voert meerdere gesprekken met de ouders. De ouders herkennen zich wel in het probleem. Thuis kan Anna zich ook wel eens stoffig gedragen. Na een tijd wordt haar onoplettendheid zo'n groot probleem dat er professioneel naar gekeken wordt. Ze heeft ADD.

Medicatie is mogelijk en zou kunnen helpen. Aangezien de ouders nog steeds het beste met hun dochter voor hebben, stemmen ze hier mee in. Alhoewel de medicijnen de symptomen enigszins lijken te verzachten, nemen in de loop der jaren de structurele problemen alleen maar toe. Er volgt nieuw onderzoek en er rollen twee nieuwe diagnoses uit. Zo blijkt ze een aandoening in het autistisch spectrum te hebben, om precies te zijn PDD-nos, en niet veel later wordt ook vastgesteld dat ze een ODD-kind zou zijn: zij vertoont structureel oppositioneel opstandig gedrag. Als gevolg van beide diagnoses wordt de medicatie aangepast. Anna lijkt echter steeds meer problemen te krijgen met de wereld om haar heen en wordt verbaal en lichamelijk agressief. Ze is dan een jaar of twaalf en staat op het punt naar de middelbare school te gaan. Haar ouders vragen zich op dat moment al enkele jaren af wat er gebeurd is met hun lieve, pittige meisje van vier jaar.

Was het basisonderwijs al een ramp, de middelbare school zou nog het best als catastrofe omschreven kunnen worden. Aandacht en begrip is er nauwelijks voor Anna, ze moet mee in de structuur en het ritme van het klassikaal onderwijs. Aangezien ze een VWO advies heeft gekregen, begint ze in een gemengde VWO/HAVO klas, maar al snel wordt ze overgeplaatst naar de HAVO. Ook hier verergeren de probleem alleen maar. Na een aantal jaren gedraagt ze zich dermate dwars en agressief, dat niet alleen de school, maar ook de ouders lijken te bezwijken onder de last. Een paar maal wordt zelfs gesproken over uithuisplaatsing. Anna wil dit uiteraard niet en wordt alleen al bij de gedachte hieraan nog angstiger, bozer en verdrietiger. Uiteindelijk draait het hele gezinsleven om Anna. Niet alleen de ouders, maar ook de andere kinderen lijden er dagelijks onder. Er moet iets gebeuren. Maar wat?

Dan, op een dag, gebeurt er iets. Anna is zojuist 15 geworden en neemt een besluit. Ze stopt met haar medicijnen. Ze wil ze niet meer. Meteen, na een paar dagen, gebeurt er iets vreemds: de agressie verdwijnt. De wolk aan mist om haar hoofd is verdwenen, zoals ze het zelf zegt. Was er dan toch iets anders aan de hand? Opnieuw volgt onderzoek. In een andere hoek, ditmaal. En wat blijkt? Anna is hoogbegaafd. Omdat zij jarenlang op school intellectueel niet werd uitgedaagd, ontstonden er gedragsproblemen. Bij jongens lijken die problemen vaak op ADHD, bij meisjes eerder op autisme. Maar omgekeerd of beide komt ook voor.

Vanaf dat moment lijkt het alsof de film van al die jaren wordt teruggedraaid. Langzaam komt het pittige, krachtige en leergierige meisje dat Anna ooit was weer terug. Ze is nu bezig met haar eindexamen. Het blijft worstelen met school, het onderwijs is absoluut niet passend te noemen voor een kind als Anna. Ze heeft er echter vertrouwen in dat het beter zal gaan als ze gaat studeren. Vol vertrouwen zien zij en haar ouders de toekomst tegemoet. Ze heeft er zin in.

Bron: Dorien Kok, www.I-CARUS.info

De naam Anna is uit privacy overwegingen verzonnen.