Je kunt Aids proberen te genezen door op zoek te gaan naar de oorzaken van de ziekte, vervolgens de oorzaken proberen weg te nemen en hopen dat daarmee de ziekte bestreden wordt. En dat is op zich een zinvolle strategie. Mogelijk vind je een probleem dat je kunt repareren. Zoals het plakken van je band. Wat is het probleem? De band lekt. Wat is de oorzaak? Een gaatje! Wat is de oplossing? Gaatje plakken, probleem opgelost! Logisch.
Op zich is er niets tegen deze strategie. De strategie van de probleemanalyse functioneert prima geschikt als het gaat om het repareren van een bestaande werkelijkheid. Maar als het gaat om het creëren van nieuwe mogelijkheden, schiet deze aanpak nogal tekort. Van wat fout ging in het verleden is geen directe lijn naar wat goed kan gaan in de toekomst, daar heb je meestal andere strategieën voor nodig.
Zo kun je Aids ook proberen te genezen door op zoek te gaan naar mensen die besmet zijn met het hiv-virus, maar die op de een of andere manier geen aids ontwikkelen, mensen die gezond blijven. Mogelijk vind je bij hen nieuwe mogelijkheden Aids te bestrijden, die je anders nooit ontdekt zou hebben.
Dit omdenkverhaal is ook te vinden in Berthold Gunsters boek Huh?! de techniek van het omdenken.