Zorgen over geld

Tijd om deze meedenker af te sluiten. Addy had het gevoel dat ze zelf aan het vastdenken is en kon wel wat frisse perspectieven op haar probleem gebruiken. Jullie dachten weer met haar mee. Hieronder een samenvatting van de reacties en een terugblik van Addy.

Dit was het probleem waar Addy mee zat:

Vraagstuk is dat ik me gevangen voel tussen huis, werk en daarmee geld en niet goed zie hoe daaruit te komen. Ik heb een koop-appartement waar ik nu vijf jaar heel fijn woon maar waarvan ik steeds sterker voel dat ik er vanaf wil. Niet vanwege de plek, maar omdat de kosten die dit huis met zich meebrengt (hypotheek en andere vaste lasten) maken dat ik me in mijn keuze voor werk en andere activiteiten altijd zal moeten laten leiden door de vraag wat ik ga verdienen. Omdat ik hier alleen kan blijven wonen als ik minimaal het salaris heb wat ik nu krijg. En dat wil ik niet meer. Omdat ik meer ruimte wil hebben om ook onbetaald activiteiten te ondernemen, en omdat ik geloof dat het gezonder voor me is als ik minder kan werken. Het vraagstuk wordt actueler omdat ik van alle kanten merk dat het tijd wordt voor ander werk, andere bezigheden en niet precies weet wat ik wil. Ik zou eigenlijk een tijd niks willen doen om van daaruit te kijken wat er ontstaat. Maar dat kan niet omdat ik m'n inkomsten nodig heb (te weinig spaargeld om het wat langer mee vol te houden). Er schieten continue allerlei oplossingsrichtingen door m'n hoofd (geld lenen van m'n ouders, vaststellingsovereenkomst met m'n werkgever, huis verkopen) maar door allerlei redenen lijkt daar niet de 'uitweg' te zitten. Of ik kan het niet meer zien.

Kortom: ik weet niet zo goed hoe uit deze situatie te komen, en voel me ondertussen heel erg gevangen met als oorzaak geld, terwijl ik juist geld verdienen helemaal niet zo belangrijk vind. Blijf er over nadenken maar dat levert geen nieuwe wegen meer op. Dus wat andere perspectieven zijn heel erg welkom.

Frustratie

De vele reacties gingen alle kanten op, maar er waren een paar overeenkomsten in te vinden. Allereerst vroegen flink wat meedenkers zich af wat het probleem nu precies is. Logisch, want dat is de allereerste vraag die je jezelf moet stellen als je een probleem om wilt denken. Er kwamen veel verschillende dingen naar voren in het probleem van Addy, waardoor er gesuggereerd werd dat niet de praktische zaken het daadwerkelijke probleem zijn, maar de achterliggende frustraties. De onvrede van Addy over hoe haar leven op dit moment in elkaar steekt.

Maak een keuze

Ons viel ook op dat er meerdere mensen aanstuurden op het maken van een keuze. Daar kunnen we ons helemaal in vinden. Zolang je blijft twijfelen, de voor- en nadelen blijft afwegen en niets doet, ben je ja-maar gedrag aan het vertonen. Daar bereik je niets mee. Het maakt niet uit wat je kiest, maar neem een besluit. Zet je huis te koop of kies er bewust voor om dat nu niet te doen. Maar zodra je blijft hangen in 'ik zou mijn huis graag willen verkopen, maar...' zal de frustratie over de situatie ook blijven bestaan en is loslaten onmogelijk. Zeg ja. Of nee. Maar geen ja, maar.

Terugblik van Addy

We hebben uiteraard ook aan Addy gevraagd hoe zij haar meedenker ervaren heeft en of ze er iets aan heeft gehad.

Goh, wat een hoop reacties. Fijn dat zoveel mensen met me meedenken en omdenken. Een korte terugblik van mijn kant. Ik zie een paar lijnen in de reacties op mijn vraagstuk. Een deel van de suggesties gaat in de richting van 'soberder leven, tevreden zijn met minder, waardeer het kleine, enz'. Wat ik goed begrijp, alleen ik geloof dat mijn oplossing daar niet zo ligt. Ik hecht al jaren niet zo aan luxe, al vijf jaar geen tv, doe regelmatig een rondje door m'n huis om te zien waar ik spullen kan minderen. Verder is er een groep reacties die gaan over 'laat je huis voor je werken, verhuur, onderhuur'. Mooi nieuw inzicht vind ik, zo had ik er nog niet naar gekeken. En tot slot de groep die me meer prikkelt om te kijken naar mijzelf als persoon in deze situatie 'hoe komt het dat ik hier last van heb, accepteren, geduld hebben, kijk wat wel kan'. Uiteindelijk ging het daar het meest over geloof ik. Want hoe is het nu: de wens om van dat huis af te komen is er nog steeds, ik heb 'm alleen op de iets langere termijn geschoven omdat ik nog wat andere dingen te doen heb. De vraag kwam ook voort uit heel veel frustratie dat het me niet lukte een aantal zaken te veranderen op korte termijn. Ondertussen heb ik meer rust, en meer geduld en ontstaat er (natuurlijk) meer ruimte om er anders naar te kijken. Ik ben bijvoorbeeld erg gepakt door het idee van de Tiny Houses, dus daar ga ik me verder in verdiepen. Dank voor meedenken.

We vroegen Addy ook om een reactie uit te kiezen, die haar het meest aansprak of waar ze het meest aan heeft gehad.

De reactie die ik kies is die van Hanneke. Zij eindigt met 'ga hardlopen'. Dat ben ik niet gaan doen, maar ik eet gezonder dan een half jaar terug, ben 15 kilo lichter en sport meer (bootcamp sinds kort, ook een beetje hardlopen). Dus met dat advies zat Hanneke op een weg die me meer brengt dan wat ook. En ik moest daar ook gewoon om lachen!

Alle meedenkers weer bedankt voor alle tips, adviezen en omdenkers. Voor meer meedenkcasussen klik je hier. Zit je trouwens zelf met een probleem en ben je benieuwd hoe onze meedenkers daar tegenaan kijken? Mail ons dan gerust en we bekijken samen of jouw inzending geschikt is voor deze rubriek.