Vergetelachtigheid

Vandaag sluiten we de meedenker van Pien af. Een goede vriend van haar heeft nogal last van vergetelachtigheid, zoals hij dat noemt. Het komt erop neer dat hij telkens vergeet om contact op te nemen of afspraken na te komen, waardoor Pien een negatieve impact op de vriendschap ervaart. Er kwamen veel reacties op deze meedenker, waarvoor dank!

Het probleem

Om het probleem van Pien goed te begrijpen vatten we het hieronder nog even kort samen:

Een goede vriend van Pien, wonend in het buitenland, is meester in het niet reageren op tekstberichten en voicemailberichten. Daardoor heeft ze het gevoel dat het contact maar van één kant komt en de wederkerigheid ontbreekt.
Ze heeft verschillende dingen geprobeerd, zoals laat terug reageren of aangeven dat ze het vervelend vond. Daar werd dan wel met excuus op gereageerd, maar vervolgens gebeurde hetzelfde verhaal van voor af aan.
Als ze elkaar in levenden lijve zien is er geen probleem en hebben ze het heel gezellig samen, maar als er afspraken gemaakt worden komt hij die eigenlijk niet na. Zo had hij bijvoorbeeld beloofd om een tekst van Pien te controleren en terug te sturen, maar hij blijft volhouden dat het vanzelf een keer zal gebeuren.
Ze wil de vriendschap niet verbreken maar ze wil wel leren om op een andere manier met de situatie om te gaan.

Herkenning

Anna herkent zichzelf in de vriend van Pien. Ze vindt zichzelf zeer vergeetachtig, chaotisch en impulsief en is slecht in contacten onderhouden. Vanuit haar ervaring wil ze graag meegeven dat het niet zo is dat haar vrienden niet belangrijk voor haar zijn, maar dat ze er niet aan toe komt om de tijd te verdelen. Anna: "Ik zie soms door de bomen het bos niet meer, weet niet meer wat ik moet antwoorden, ga er nog even over nadenken en dan vergeet ik het weer en zijn we een maand verder.

Op zoek naar de kern

Corine heeft geprobeerd om de kern van het probleem te zoeken. Pien gaf namelijk aan dat ze niet zo goed wist waar haar ergernis vandaan komt. De conclusie was dat het niet erg is dat hij laat (of niet) reageert, maar dat het vooral vervelend is dat hij iets belooft en dit vervolgens niet nakomt.

De tip van Corine was: "Pak een papiertje, en schrijf precies op wat je allemaal denkt/voelt over hem. Weeg je woorden niet af, maar doe lekker pietluttig en kinderachtig, en vooral: oordeel! We vinden vaak dat we 'correct' moeten zijn, waardoor we onze gevoelens en gedachten wegdrukken. Die gevoelens en gedachten zijn er niet voor niets, dus laat ze er gewoon zijn en schrijf ze op. Wellicht kom je dan (dichter bij) jouw precieze ergernis. Grappig genoeg doet het er eigenlijk niet toe waar je ergernis precies vandaan komt. Feit blijft namelijk dat jij je verzet tegen de werkelijkheid: hij doet iets, wat jij niet wil dat hij doet.

Loslaten

De volgende stap is het accepteren van de feiten. Corine zegt: "Accepteer het feit dat hij smoesjes verzint. Jouw overtuiging dat hij geen smoesjes moet verzinnen is hetgeen dat de situatie lastig maakt. Die smoesjes moet hij blijkbaar wél verzinnen, anders zou hij het namelijk niet doen. Je daartegen verzetten is je tegen de werkelijkheid verzetten.

Een anonieme meedenker benadrukt dat je alleen het gedrag van jezelf kunt veranderen, en niet die van anderen. "Wanneer jouw gedrag hetzelfde blijft kun je niet verwachten dat hij er anders op reageert." Ook al is het vervelend dat hij laat of nooit reageert, de makkelijkste manier is om dit te accepteren en te beseffen dat hij niet reageert en zijn afspraken niet nakomt. Je kunt dan twee dingen doen: de vriendschap behouden inclusief het vervelende gedrag, of stoppen met de vriendschap.

En alhoewel dat niet echt omdenken is, blijkt het in veel situaties nog altijd de kortste klap. Zoals Erik ook zegt: "Ga ervan uit dat het voor hem inderdaad echt lastig is, al die berichten. Eén van de video's van Berthold Gunster vertelt: je hebt bij elk probleem drie opties: oplossen, omdenken of loslaten. Volgens mij is dit er een om los te laten. Hij reageert niet op berichten. Accepteer dat als een feit, laat de verwachting los. Bel hem op, prik een datum en ga samen iets leuks doen.

Bekrachtigen

Om ervoor te zorgen dat de vriendschap kan blijven bestaan kan de strategie van het bekrachtigen een handige rol spelen. Hierbij leg je de focus niet op wat er fout gaat, maar juist op wat er goed gaat.

Ingrid zei er het volgende over: "Hij wil jou net zomin kwijt. Dat blijkt uit de voorbeelden die je geeft. Dus als je jezelf ervan kunt overtuigen dat jullie elkaar niet kwijt willen, kijk dan naar de lijntjes die jullie verbinden en maak die lijntjes dikker. Daar waar geen lijnen zijn, steek daar ook je energie niet in. Dat is een loshangend draadje.

Reactie van Pien

We hebben natuurlijk ook aan Pien gevraagd of zie iets aan jullie reacties gehad heeft en hoe het er nu voor staat. Hieronder haar reactie:

Aan iedereen die mij geholpen heeft door middel van een reactie op mijn meedenker heel erg bedankt! De reacties hebben mij op verschillende manieren geraakt, maar ze hebben allemaal op hun eigen manier geholpen. Eerst ben ik bij mezelf gaan kijken: 'Heb ik verwachtingen van deze vriendschap?' En: 'heb ik binnen deze vriendschap verwachtingen uitgesproken?' Ik kwam tot de conclusie: Het gedrag van mensen beoordeel ik vanuit mijn eigen persoonlijke normen en waarden, mijn referentiekader en alles wat mij nog meer 'mens' maakt.

Ik heb alle informatie uit de reacties gebundeld en ben vanuit daar een brief gaan schrijven aan mijn vriend. Volledig vanuit mijn eigen gevoel, zonder verwachtingen, zonder oordeel. Daarna heb ik alles benoemd waarin ik hem waardeer, alles wat hij ooit voor mij gedaan heeft, wat hij voor mij betekent en hoe dankbaar ik daarvoor ben.

Na het versturen van de brief voelde het goed.  Al had hij er niet op gereageerd, ook dan had ik hem met een open hart en met gevoelens van dankbaarheid kunnen loslaten en weer begroeten, als we elkaar weer in levenden lijve zouden zien.

Maar tot mijn verbazing reageerde hij drie minuten nadat ik mijn brief naar hem had verstuurd. En heel lief. Ik weet nu van mezelf dat als ik herhaaldelijk schrijf en er komt steeds geen reactie, ik me genegeerd voel en dat ik me daar heel verdrietig onder voel.

Ik heb besloten zelf niet meer te schrijven of alléén als ik dringend iets wil vertellen, waarbij ik verder niet persé behoefte heb aan een reactie. Komt die er wel dan vind ik het super, zo niet is het ook goed. Vanuit hier zien we wel weer verder. Het belangrijkst is dat hij en ik ons beide goed en fijn en veilig kunnen voelen binnen deze relatie en op deze manier is dat denk ik gelukt.

Ik heb goede hoop dat het zo zal blijven. Dus dank jullie wel allemaal! :)

Wij willen jullie ook weer bedanken voor het meedenken! Heb je zin in meer meedenkers? Je vindt op onze website weer een paar kersverse problemen. Alle casussen vind je hier. Schroom je ook vooral niet om je eigen meedenkverhaal in te sturen.